Keiharde dromen 176 Nachtrust Door: EsQuizzy Commentaar van de schrijver: Categorie: Drama / Roman Geschatte leestijd: ca. 4 minuten
Elize had de gordijnen van de logeerkamer opengeschoven en lag nu naar de witgesausde zoldering te kijken, die in een modern ogend schaduwenpatroon verlicht werd door de stralen van enkele straatlantaarns. Wàt een dag was dit geweest! Ze was achteraf blij dat Tony een bekende van de politie was gebleken. De politie had er tenminste geen problemen mee gehad om haar verhaal, dat de waarheid was, te geloven: ze hàd tenslotte ook uit zelfverdediging geschoten… Haar moeder… Elize draaide haar hoofd weg bij de gedachte aan haar moeder, die op een brancard de woonkamer uitgereden werd op het moment dat zij de gehavende deur van haar kamertje eindelijk had geopend. Maar dat was niet vóórdat ze gehoord had dat Tony luid vloekend afgevoerd werd. Haar moeder… Waarom had ze zo’n enorme afkeer van haar moeder, die nu in het ziekenhuis lag!? Ergens wilde ze de corpulente vrouw wel respecteren — liefhebben. Maar… Ze klikte de lamp aan, en trok haar sporttas omzichtig naar zich toe over de vloer. De flap was open, dus was het eenvoudig om haar grabbelende hand erin te krijgen. Na de confrontatie met Gabriëlle, die ze afgekapt had zodra meneer Den Engel hen geroepen had, was ze niet meer geïnteresseerd in het verdere opruimen van haar kleren. Dat kwam nog wel. Ze voelde wat ze zocht en trok het naar boven, langs een paar shirts, wat ondergoed en een stel sokken, tot ze het dunne voorwerp weer voor zich op het bed had liggen. Ze was blij dat ze dit kostbare kleinood had weten te redden en vroeg zich af hoe het mogelijk was dat die kleine letters haar iedere keer weer zo wisten te kalmeren… Amber sloop op pantoffels haar slaapkamer binnen, een warme ochtendjas om haar smalle schouders. Ze had het toilet bijna niet durven doortrekken uit angst haar ouders te wekken. Gelukkig wist ze dat ze de knop ook heel voorzichtig omhoog kon trekken: als ze dat precies goed deed stroomde het water wel door, maar dan zonder het lawaai. De warme ochtendjas kwam rommelig op de zitting van haar bureaustoel te liggen. Ze liet de pantoffels naast elkaar aan haar hoofdeinde staan en stapte voorzichtig op haar bed dat kraakte; kroop omzichtig onder de koele dekens. De misselijkmakende beschuldiging van Elize aan Gabriëlles adres hield haar bezig: had Elize gelijk? Kon het Gabriëlle zijn, die Rosa zo afschuwelijk had verwond? Ze had het er vandaag nog met Rosa over gehad, aan de telefoon. Tijdens dat gesprek waren ze samen tot de slotsom gekomen dat Gabriëlle het niet gedaan kòn hebben. Maar dàt was tóén. Tóén had ze Rosa aan de telefoon… Er waren méérdere herinneringen in haar geheugen te vinden die in lijn leken te zijn met de gedachtegang van Elize. Had Gabriëlle bijvoorbeeld niet volgehouden dat ze geloofde dat Rosa in de school was, vlak voordat ze haar buiten hadden aangetroffen? En zou Gabriëlle misschien tòch iets met de dood van haar moeder te maken gehad kunnen hebben, ondanks het feit, dat meneer Den Engel dat idee resoluut van tafel had geveegd? Ook Rosa bleef in Gabriëlles onschuld geloven. Zij wist het niet. En ze wist dat ze er op déze manier ook niet uit zou komen. Gabriëlle had zó ontdaan gekeken toen Elize haar beschuldigde van de aanval op Rosa… Ze voelde zich beroerd en verdrietig. School zonder Rosa vond ze op zich al erg genoeg, maar de afgelopen dag had daar nog een flinke schep spanning bovenop gedaan, al voelde ze wel dat dat deels haar eigen fout was. Een warme gedachte aan Tim kwam spontaan in haar hart omhoog. Ze liet de ontmoetingen die ze met hem gehad had nog eens rustig in haar hoofd afspelen. Bij Tim waren haar gedachten tot het moment dat ze ongemerkt in een onrustige slaap viel… Ditte Meyer lag in haar bed, maar daarmee was ook alles gezegd over haar nachtrust. Haar verslaggevershoofd — of was het haar hart? — speelde telkens weer de gebeurtenissen van de afgelopen dag voor haar geestesoog af. En de gezichten. De gezichtsuitdrukkingen. De gevoelens die ze daaruit had zien en horen spreken en zwijgen… Meneer Den Engel — Gabriël, dacht ze met een glimlach bij de bekende combinatie. Gabriëlle LaCroix. Tim Bouwman. Amber Konings. Elize Jubbenga. Had ze iets gemist? Er leek een complexe relatie tussen de personen, die ze vandaag ontmoet had, te bestaan. Zou het de moeite lonen om daar dieper in te duiken? Zou daar het antwoord liggen op de vraag wie Rosa aangevallen had? Haar gedachten stokten bij dat gezicht; die naam. De naam waar haar opdracht om begonnen was. Rosa Welder. Even gaf ze haar gedachten de vrije teugels. Haar nachtlampje was nog maar net uit. Ze klikte het weer aan en reikte naar haar spijkerbroek, die over een stoel hing. Het rekken was even oncomfortabel, maar ze kreeg haar ceintuur te pakken en trok het kledingstuk naar zich toe. Haar ogen droomden weer weg bij de herinnering aan Elizes beschuldigende stem en woorden in Gabriëlles richting. Opnieuw zag ze de geschokte blik van het blonde meisje op het moment dat de pen door het rooster verdween… Met enige moeite vonden haar handen haar linker broekzak. Met een scherpe beweging trok ze het langwerpige voorwerp eruit, dat ze eens goed bestudeerde. Rustig liet ze de woorden tot zich doordringen. Wat kon ze hiermee? Ze liet zich langzaam achterover terugzakken op haar kussen. „Een erfstuk van haar opa,” mijmerde ze, en schudde toen zuchtend haar hoofd. Een waarschuwingslampje in haar achterhoofd riep haar terug naar haar appartement: had ze de auto wel op slot gedaan toen ze zojuist thuiskwam? Met een diepe zucht besloot ze uit haar bed te klimmen, wetend dat ze hoe dan ook niet zou kunnen slapen als ze dat niet eerst ging controleren. Haar auto checken was tenminste iets, wat ze eraan kon dóén…
Gepost op 02-09-2009 om 21:27 uur 288 keer gelezen

Alle verhalen in deze serie (Keiharde dromen)
Alle verhalen van deze schrijver (EsQuizzy)

Door: kiezel

Poeh hee, ik moet weer even omschakelen hoor! Ik zit nog helemaal onder water... Schrijf gauw door, dan kunnen we er weer wat beter in komen! Het lijkt erop dat er iets staat te gebeuren, gezien de laatste alinea... Oh ja, iets dat moet eigenlijk iets wat zijn. (Iets is altijd onbepaald).

Gepost op 03-09-2009 Om 10:09

O, bedankt voor de tip! =)

Gepost op 03-09-2009 Om 10:20

Door: EsQuizzy

Overigens, "snel schakelen" is in dit verhaal iets wat wel vaker voorkomt, hoor! Kd·118 - Kd·119 - Kd·120

Gepost op 03-09-2009 Om 10:37

Door: inem

Wow... Yes, we zijn weer even boven water. Luchthappen... Wat is dat dan voor voorwerp wat Elize heeft, waar ze zo rustig van wordt? Er staan letters op... Ik wordt nieuwsgierig... Is het al een keer gezegd in 1 van je posts, of niet? Anders ga ik zoeken... Het laatste stuk van Ditte Meyer is ook boeiend... Goed gedaan weer, Christiaan... Ga zo door, hé!

Gepost op 03-09-2009 Om 12:22

=D Ga maar vast zoeken dan... =)

Gepost op 03-09-2009 Om 13:42

Door: inem

Ook goed trouwens deze post met de 3 verschillende personen... Elize, Amber en Ditte Meyer, waarvan je nu allemaal weet waar ze aan denken... en wat ze van bepaalde dingen vinden.

Gepost op 03-09-2009 Om 12:28

Ik was bang dat jullie de bovenwater-wereld zouden gaan vergeten... =D

Gepost op 03-09-2009 Om 13:44

Door: inem

Natuurlijk vergeten we dat niet... Ik was er telkens nieuwsgierig naar... maar onder-water was het ook interessant... maar boven net zo goed... dus vergeten, doe ik het niet.

Gepost op 04-09-2009 Om 11:36

Mooi zo! =)

Gepost op 04-09-2009 Om 15:26

Door: inem

Dus, over dat zoeken van dat voorwerp (van Elize)... dat staat in 1 van de andere posten? Ik ga een lezen... vind ik leuk.

Gepost op 04-09-2009 Om 13:05

=)

Gepost op 04-09-2009 Om 15:30

Door: inem

In Kd 147 lees ik wel iets over dat voorwerp van Elize. Even uit Kd 147. Gabriëlle denkt... of zietEr leek een rechthoekig voorwerp in te zitten: een groot plat boek ofzo. Dat is dus het voorwerp, denk ik... dat Elize in haar handen heeft. Er staan letters op, dus het zou een boek kunnen zijn... Maar, daar ben ik niet zeker van. Ik weet het niet... O ja, en nog even over Ditt Meyer. In Kd 156 hebben we telkens bedacht wie diegene zou zijn... toen in het donker buiten, die het rooster op tilde. En een sprongetje naar beneden waagde, en toen, lag daar dus die pen. Dan moet het Ditte zijn, in Kd 156... Of zit ik dan helemaal op het verkeerde spoor?

Gepost op 04-09-2009 Om 13:42

Leuk dat je zo je best doet! =) Maar je begrijpt dat ik hier geen antwoord op geef...

Gepost op 04-09-2009 Om 15:51

Door: inem

Hmm... Ja, ik begrijp het...Nou... ik blijf natuurlijk nieuwsgierig zijn.

Gepost op 04-09-2009 Om 21:42

Goed zo! =)

Gepost op 04-09-2009 Om 22:10

Door: inem

Gepost op 04-09-2009 Om 22:30

Door: Tines

Ah, dus daar was Elizes pen! Geen verrassing voor mij... Ga me niet vertellen dat Ditte een langwerpig erfstuk van haar opa heeft gevonden dat niet de pen van Elize is... Hmm, er is weer een post in de puzzel te leggen: die van de onbekende scène met het schot! Eens herlezen om het goed te kunnen plaatsen... Leuke post!

Gepost op 08-09-2009 Om 23:11

Ik *probeer* altijd voorzichtig te zijn met die trampolines. Dank je voor het compliment! =)

Gepost op 09-09-2009 Om 08:13

Door: Tines

Wat is hier de trampoline dan? Trouwens, viel me nu opeens op: Ditte liet haar gedachten de vrije teugels? Het spreekwoord is: je gedachten de vrije loop laten òf de teugels laten vieren... Dit lijkt een beetje een contaminatie te zijn

Gepost op 09-09-2009 Om 22:12

De trampoline had ook een touw kunnen zijn. ;) Contaminatie: dank je! =)

Gepost op 10-09-2009 Om 08:19

Door: EsQuizzy

Van Dale vindt het geen contaminatie, maar ik moet "laten" door "geven" vervangen. teu·gel de; m -s riem of koord waarmee men een rij- of trekdier bestuurt: (aan) iem, iets de vrije ~ geven volledig vrijlaten

Gepost op 10-09-2009 Om 08:33

=) Rectificatie: het "liet" was dus wèl een contaminatie. Maar "de vrije teugels" niet. *bloempje*

Gepost op 10-09-2009 Om 08:38

Door: EsQuizzy

Trouwens, Tines... Die scène met het schot... die hadden jullie toch al veel eerder in de puzzel gelegd? Of was dat toen aan jou voorbijgegaan?

Gepost op 10-09-2009 Om 13:34

Door: inem

Welk schot?

Gepost op 10-09-2009 Om 16:43

Door: inem

Ik weet het het alweer.

Gepost op 10-09-2009 Om 17:06

Door: Tines

Jawel, maar het was meer een sterk vermoeden... We konden het niet met zekerheid zeggen en aangezien jij het ook niet wilde bevestigen... Bij deze! Bedankt

Gepost op 10-09-2009 Om 22:52

Graag gedaan, dan! =D

Gepost op 11-09-2009 Om 07:53

Door: EsQuizzy

...maar ik heb het toen wel degelijk bevestigd. Zie mijn commentaar onder Kd·143, mijn reactie op inem op 11-05-2009 om 15:25. Ik vroeg me af of die opmerking van mij aan jou voorbij was gegaan.

Gepost op 11-09-2009 Om 10:06

Door: Gabriëlle

Mooi die post zo met die drie mensen die er niet van kunnen slapen. Ik dacht dat ik nog een hele middag en avond in een onderwatervergadering moest doorbrengen, maar dit is een welkome afwisseling. Je bent een (de) vergeten, voor corpulente. Ik zou trouwens nooit met dit woord over mijn moeder denken, hoe gezet ze ook zou zijn, en zeker niet als tiener, maar daar hebben we het al vaker over gehad, dus dat heeft geen zin, geloof ik. Dat waarschuwingslampje in iemands hoofd vind ik eigenlijk gewoon raar staan. Ik stel me dat dan gelijk beeldend voor en zie een zwak lichtje door haar haardos tevoorschijn komen, dat Ditte dan ziet als een waarschuwing. En dat vind ik vreemd. Misschien ben ik ook vreemd.

Gepost op 11-09-2009 Om 10:57

Door: EsQuizzy

De: scherp, dank je. Voeg ik toe. Corpulente: ik citeer daar geen gedachten, het is een auctoriale omschrijving. Elize hoeft het daar niet letterlijk te denken: ik omschrijf haar moeder vanuit mijn perspectief als schrijver en doe hetzelfde met Elizes gedachten. Dus je argument gaat niet op. En ik ken genoeg tieners die een behoorlijke woordenschat hebben en gebruiken. Je opmerking dat aangeven hoe jij denkt dat tieners praten "geen zin" heeft: ik hèb toen verschillende posts aangepast naar aanleiding van onze discussie. Dus ook die veronderstelling gaat niet op. Ik hoor het graag als je commentaar hebt, maar houd het wel leuk, alsjeblieft. Als ik nou altijd je voorstellen zonder ze te overwegen zomaar aan de kant zou schuiven, zou je een punt hebben. Maar ook dàn zou ik dit een niet-echt-leuke opmerking van je vinden. Hoe dan ook, dank je voor het compliment. Ik was zelf ook aan die afwisseling toe.

Gepost op 11-09-2009 Om 11:48

Door: Gabriëlle

Ik bedoel het niet zo vervelend naar jou toe, ik betrap me alleen erop dat ik vaak over dezelfde dingen val. Iedereen heeft immers zijn of haar eigen stijl. Dat mag. Helaas ben ik het op dit punt niet met je eens. Dat mag ook. Uiteindelijk heeft het dan geen zin om elke keer tot diezelfde conclusie te komen, denk ik... maar ik kan het verkeerd zien. Ik ben het met je eens dat details moeten kloppen, maar ik vraag me af wie het opgevallen is dat het niet klopte?

Gepost op 12-09-2009 Om 12:22

Mij. =)

Gepost op 12-09-2009 Om 20:54

Door: EsQuizzy

Gabriëlle, het lijkt alsof je niet ziet wat ik hierboven in mijn reactie heb geschreven: in deze post gebeurt *niets* van datgene waar jij het niet eens bent met mij. Het lijkt er alleen op dat jij daar zo gefixeerd op bent dat je het in deze post ziet gebeuren, al is het er niet. Maar je hebt gelijk dat het geen zin heeft om steeds opnieuw over dat stuk in onze verschillende opinies te beginnen. Laat het dan ook zitten, alsjeblieft. En ik zal hier, al ben ik ertoe geneigd, niet nog eens uitleggen wat ik doe en waarom ik dat doe. Dat heb ik al gedaan. Al een paar keer. Het heeft geen zin om in kringetjes te draaien. Ik stop met dàt dansje, ok?

Gepost op 12-09-2009 Om 20:52

Door: Tines

Waarschijnlijk is die opmerking aan mij voorbij gegaan, ja. Heb vast de verwijzing niet direct nagezocht en ben het vervolgens vergeten... En wist daardoor dus niet wat jij bevestigde! Sowwy

Gepost op 13-09-2009 Om 22:44

=D Je zóú er ook voor kunnen kiezen om gewoon van het verhaal te genieten, en àls er een foutje instaat dat je per ongeluk opvalt, dat kunnen melden. =D Leest meer ontspannen.

Gepost op 16-08-2010 Om 08:28

Hihi... weet ik. =)

Gepost op 16-08-2010 Om 10:24

Dit werk is ingezonden op http://www.blocnoot.nl en blijft te allen tijde eigendom van de feitelijke auteur van het werk (of bloCnoot zolang de auteur niet kan worden teruggevonden). Zonder toestemming van de feitelijke auteur mag dit werk niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen. BloCnoot zal nooit toestemming geven indien de auteur niet teruggevonden kan worden. Mocht er sprake zijn van misbruik van de inhoud van het gepubliceerde werk op welke manier ook zullen er (in samenspraak met de auteur) stappen ondernomen worden.