Hij was het 3: Blauwe ogen Door: inem Commentaar van de schrijver: Nou, door jullie aanmoediging, van EsQ en Kiezel, heb ik toch maar wat geschreven. Ik durf t eigenlijk niet te posten, want ik weet niet of het goed is....Of...eh nou...lees maar. Categorie: Drama / Roman Geschatte leestijd: ca. 2 minuten
Wie is dit? dacht ze. Is het niet riskant om dichterbij te komen? De frisse lentewind gaf zachte rukjes aan haar lange blonde haren. Nog eens tuurde ze ingespannen voor zich uit. Met een zucht veegde ze haar bezwete handen af aan haar spijkerbroek. “Wat moet iemand op mijn lievelingsplek?” mompelde ze gespannen. Behoedzaam zette ze een stap naar voren. Plotseling voelde ze iets vochtigs tegen haar voet. Geschrokken keek ze naar beneden. Een grote herdershond keek haar met zijn bruine ogen vragend aan. Zijn tong hing slap uit zijn bek. Hijgend en piepend ging zijn ademhaling. Snel streek Renske door de ruige hondenharen. Intussen probeerde ze tegen de felle zon in te kijken. Nu zag ze het. Een lange man lag languit op zijn buik in het vochtige gras. Donker haar golfde over zijn schouders. En… ze hield haar adem in. Hij bewoog. Kreunend hief de man zijn gezicht omhoog. Het was besmeurd met modder en het natte gras. Geschrokken keek ze toe. Nog steeds twijfelde ze. Van een afstandje keek ze hem aan. Zijn ogen! Het waren heldere blauwe ogen. Ze keken smekend. Snel sloeg ze haar ogen neer. Nu twijfelde ze geen seconde. Met grote stappen liep ze op hem af. “Gaat het?” vroeg ze met een onvaste stem. De man glimlachte verbeten en zei: “Waarom kwam je niet gelijk naar me toe?” Renske ontweek zijn woorden en stak langzaam haar hand uit. “Kunt u overeind komen?” “Nee, ik ben… ik heb,” stotterde de man. “Ik ben net… neergeschoten!” Vertwijfeld deinsde Renske een paar passen naar achter en liet haar uitgestoken arm langs haar zij zakken. “Kan… kan ik helpen?” mompelde ze nu angstig. Ze zag zijn smekende blik van een paar minuten geleden opnieuw voor zich. Behoedzaam keek ze op hem neer. “Mijn been…allemaal… bloed,” zuchtte de man met een gezicht dat nu vertrokken was van pijn. Renske concentreerde zich volledig op het gezicht van de man. Zou hij echt neergeschoten zijn? Voorzichtig liep ze in de richting van zijn benen. Schuchter zei ze: “Ik wil u helpen, maar u moet op u rug liggen, anders gaat het niet!” Ze zag de pijn in zijn ogen nadat hij zich kreunend op zijn rug had omgedraaid. “Mijn rechter...been,” hijgde hij. Druppels zweet gleden over zijn voorhoofd. Zijn haar lag verspreidt tussen de vochtige grassprieten in. Met trillende handen trok Renske zijn broekspijp omhoog. Haar adem stokte…
Gepost op 02-07-2009 om 14:10 uur 280 keer gelezen

Alle verhalen in deze serie (Hij was het)
Alle verhalen van deze schrijver (inem)

Door: kiezel

Leuk! Dus toch eigenwijs genoeg! Je houdt het lekker spannend... En geeft mooie aanknopingspunten voor het volgende vervolg. Wie o wie...? Een algemeen opmerkinkje: je gebruikt de tegenwoordige tijd in je verhaal (Wie is dit? denkt ze) terwijl de vorige posts in de verleden tijd staan. Misschien kun je jouw post ook in de verleden tijd zetten (dacht ze etc.). Maar dat laat ik aan jou over!

Gepost op 02-07-2009 Om 14:47

Door: EsQuizzy

Kijk! Heel goed! En spannend ook! Goed neergezet en ik ben heel benieuwd naar het vervolg!

Gepost op 02-07-2009 Om 15:27

Door: EsQuizzy

Inem, je hebt het prima aangepast. Spijkerbroek is één woord, evenals hondenharen. "Vertwijfeld" is hier een voltooid deelwoord: Renske was vertwijfeld. Aangezien de stam "vertwijfel-" is en dat op een L eindigt, die niet in de letters van ’t kofschip voorkomt, schrijven we hier dus "vertwijfeld" met een -d op het eind. Als de stam van een voltooid deelwoord eindigt op een letter die wèl in ’t kofschip (of ’t fokschaap) voorkomt, komt er een -t achter de stam. Maar hier nu een L op het eind van de stam, dus een -d. Je mag echt vaker wat schrijven, inem. =)

Gepost op 02-07-2009 Om 16:14

Door: EsQuizzy

Ja, en ook zonder mijn goedkeuring mag dat wel, hoor. Daarbij, ik geloof dat ik dat al vaker gezegd had. Ik weet hoe lastig het is om in een andere tijd te schrijven dan die, welke je gewend bent. Voor mij was Paardje in de regen een experiment in de tegenwoordige tijd — en dat vond ik niet makkelijk!!!

Gepost op 02-07-2009 Om 16:26

Door: Tines

Wat een leuk vervolg! Echt inem-stijl, leuk! Ik heb je eerste versie niet gelezen, maar het ziet er goed uit, nu!

Gepost op 02-07-2009 Om 21:32

Door: EsQuizzy

Dat is een groot compliment, inem! Je hebt hier nog maar een paar verhaaltjes geschreven en er wordt al meteen een stijl naar jou genoemd!

Gepost op 02-07-2009 Om 21:40

Door: EsQuizzy

Dank je voor het compliment, inem (Paardje in de regen). Volgens mij pas jij hier op bloCnoot wel thuis.

Gepost op 03-07-2009 Om 21:17

Door: inem

Ja, ik denk dat ik hier wel thuis hoor... Ik vindt het iedergeval fijn hier.

Gepost op 06-07-2009 Om 13:06

Door: Gabriëlle

Ik vind het heel mooi Inem, je voelt gewoon de wind en die hondenharen als je het leest. Wat een botterik die zegt: waarom kwam je niet eerder! Maakt het ook weer leuk.

Gepost op 14-08-2009 Om 08:02

Door: Gabriëlle

O, ik wilde net het vervolg lezen en nu zie ik geen vervolg... Wie schrijft verder, ik vind het zo spannend en ik heb geen idee waar dit toe moet leiden...

Gepost op 14-08-2009 Om 08:03

Dit werk is ingezonden op http://www.blocnoot.nl en blijft te allen tijde eigendom van de feitelijke auteur van het werk (of bloCnoot zolang de auteur niet kan worden teruggevonden). Zonder toestemming van de feitelijke auteur mag dit werk niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen. BloCnoot zal nooit toestemming geven indien de auteur niet teruggevonden kan worden. Mocht er sprake zijn van misbruik van de inhoud van het gepubliceerde werk op welke manier ook zullen er (in samenspraak met de auteur) stappen ondernomen worden.