 |
| ||||
|
Op een onbewoond eiland, 7 juli Toen Ciara haar hoofd ophief, schrok ze van de pijnscheuten die door haar hele lichaam schokten. Wat was er gebeurd? Vaag stond haar iets bij van een storm en torenhoge golven. Ciara dacht dieper na en kon zich na een poosje herinneren wat er precies gebeurd was. Er was een grote windhoos geweest, het water werd zo hoog opgezweept door de golven dat ze niet op het strand hadden kunnen blijven. Ze waren in het wilde weg gaan rennen en zij was achter een wortel blijven haken en gevallen. Een hevige pijn en het langzaam zwartworden van haar blikveld was alles wat ze zich verder voor de geest kon halen. Hoe lang zou ze bewusteloos zijn geweest? Frank zat naast haar bed met zijn been ongemakkelijk naar voren gestoken. Hij merkte dat ze wakker was. 'Hoe voel je je?' informeerde hij met een bezorgde blik naar haar hoofd. Nu pas voelde Ciara dat er een provisorisch verband omheen zat. 'Het gaat redelijk. Als ik niet teveel beweeg tenminste.'Hoe is het met jouw been?' 'Ik vermoed dat hij niet gebroken is. Ik heb er niet zoveel last meer van. Amy's spalk heeft blijkbaar goed geholpen.' Frank keek even naar het andere meisje dat lag te slapen met haar rug naar hem toe. Ciara zag het. Het leek haast wel of hij haar leuk vond! Maar dat kon haast niet. Ze waren hier pas vijf dagen! Aan de andere kant, ze geloofde wel in liefde op het eerste gezicht. Ian kwam naar binnen. Hij droeg een t-shirt gevuld met vruchten. Sommige zagen er niet erg smakelijk uit. 'Je bent bij!' riep hij uit. Ciara knikte, wat ze beter niet had kunnen doen, want een pijscheut was haar beloning. 'Ik denk dat we een vergadering moeten beleggen en maar eens wat afspraken moeten maken. Er raken veel te veel mensen gewond. Bovendien lijkt het er niet op dat die helicopter nog terug komt, dus we zullen ons moeten aanpassen aan de eilandregels.' Amy ging erbij zitten. Onder haar ogen zaten wallen en haar haren zagen eruit als een vogelnestje. 'Moeten we Michael en Melisande niet roepen?' vroeg Ciara met krakerige stem. Amy sprong op en verscheen tien minuten later met een chagrijnige Melisande achter zich aan. Michael volgde met een identieke gelaatsuitdrukking. 'Wat is er nu weer?' vroeg de blondine geïrriteerd. Frank legde haar uit wat de bedoeling was. Melisande liet zich met een plof zakken. Het was wel duidelijk dat ze het liefst weer naar het strand zou verdwijnen. Ian was de eerste die begon te praten'. 'Frank zei net, helemaal terecht, dat we afspraken moeten maken. Er vallen teveel gewonden. We moeten allereerst zorgen dat we iets beters te eten krijgen dat fruit. Het is erg gezond, maar op fruit alleen kun je niet leven. Verder moeten we elke dag naar het strand om eventueel aangespoelde spullen te zoeken. O ja, het belangrijkste: altijd met op zijn minst twee personen het oerwoud in. Nooit in je eentje! Aangezien de helicopter nu nog steeds niet is teruggekomen moeten we er rekening mee houden dat ons verblijf hier nog wel even kan duren. Dat betekent dat we een kamp moeten maken en een taakverdeling moeten maken. Ik denk dat ik degene ben met de meeste kennis dus ik zal wel supervisie geven. Frank kan niet zoveel doen met dat been van hem dus dan kan hij het eten koken en de grot schoonhouden. Melisande kan water halen een paar keer per dag en Michael kan samen met Amy spullen uit het vliegtuig verzamelen.' Melisande sputterde wat, maar zelfs zij zag in dat regels nodig waren als ze wilden overleven. Het leven in de tropen zonder toegang tot de meest elementaire voorzieningen bleek immers totaal anders te zijn dan dat in een stad als Los Angeles en Chicago! Elke fout zou fataal kunnen zijn... |
|||||
|
|
|||||
|
|||||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||
