Twee magnolia's in bloei Door: Gabriëlle Commentaar van de schrijver: Deze column schreef ik in maart '07 naar aanleiding van een blik uit het raam op een zonnige zondagochtend. Een bemoediging! Categorie: Column Geschatte leestijd: ca. 3 minuten
Twee magnolia’s in bloei Er staan in onze tuin twee magnoliabomen. Ze staan nu vol in bloei en omdat de bloeiperiode zo kort is, moet je bewust de tijd nemen om er van te genieten. Negen jaar geleden hebben we ze beiden geplant. Ze kwamen toen uit dezelfde kweek en koop en waren eender van vorm en grootte. Nou is er toch iets geks met die magnolia’s, want iedereen die de bomen ziet, kan niet geloven dat ze in hetzelfde jaar geplant zijn. De eerste boom is inmiddels vier meter hoog, heeft een kruin met een doorsnee van nog eens vier meter en is bezaaid met bloemen. De andere boom haalt net de twee meter en heeft nog niet eens één derde van het bloemenaantal dat de andere boom telt. Ook heeft de kleine niet zo een mooie gelijkmatige stam en zijn de takken warriger ontwikkeld. Hoe kan dat nou, vraag je je af. Nou, dat zal ik even uitleggen. De eerste boom is twee weken eerder de grond in gegaan dan de ander, die al die tijd in een plastic zak heeft doorgebracht voor onze voordeur. Ook is de eerste boom op een plek neergezet waar hij voldoende zijn wortels kon uitslaan, waar hij ochtendzon heeft en waar de schaduw in de middag er voor zorgt dat de grond rond zijn wortels niet uitdroogt. De tweede boom, het kleintje zogezegd, staat in een border met weinig grond, op een plek waar hij weinig water krijgt. Ook staat hij tot vijf uur in de middag in de volle zon. Is het niet begrijpelijk dat deze twee bomen zich zo verschillend hebben ontwikkeld in groei? Als ik daar zo naar sta te kijken, moet ik denken aan het christenleven. Is het niet vaak bij ons mensen ook zo dat de één alles mee schijnt te hebben. Hij kan opgroeien onder de beste voorwaarden, ongehinderd misschien en gestimuleerd door de beste voeding. Je ziet dat Gods Geest door die persoon heen werkt. Een ander heeft minder geluk. Hij is gebutst en geslagen door het leven. Heeft dingen meegemaakt die hem hebben gehinderd in de groei en in plaats van veel vrucht te geven, is hij bezig met overleven, lijkt het wel. Maar nu terug naar die bomen. Als je over alle verschillen heenkijkt, die zo in het oog lijken te springen, en je zoomt in op één boom te gelijk, dan valt je iets opmerkelijks op. Als ik alleen naar de kleine boom kijk, dan zie ik daar een mooi boompje. Hij geeft weer meer bloemen dan vorig jaar en deze bloemen zijn prachtig. Zijn bloemen zijn net zo mooi, net zo groot en net zo stralend wit, als die van de grote boom. En over een tijd geven ze allebei vrucht. Deze vruchten zullen in uiterlijk en grootte niets van elkaar verschillen. Is dat nou niet bijzonder? Is het bij ons christenen niet net zo. Als wij God in ons leven Zijn werk laten doen, dan komen we tot bloei en zullen we Zijn vrucht geven. Voel jij je gebutst en kromgegroeid, door wat ook in je leven? Dan is deze bemoediging voor jou. De vruchten van iemand die het voor de wind is gegaan, zullen misschien talrijker zijn, maar ook dat hoeft bij God nog niet eens zo te zijn. Maar als God zijn werk gaat doen in jouw gebutste en beschadigde leven, dan zul je kunnen opbloeien en zullen je vruchten niet onder hoeven te doen voor die van anderen, waar je soms zo tegenop kunt kijken. Het is echt waar; Zijn schepping laat ons Zijn grootheid zien.
Gepost op 23-03-2009 om 16:13 uur 311 keer gelezen

Alle verhalen van deze schrijver (Gabriëlle)

Door: Berdien

echt heel goed.

Gepost op 23-03-2009 Om 18:14

Door: EsQuizzy

Inderdaad, Gabriëlle! Het is Zijn grootheid! Taalpuntjes: dit is een ‘column’, met één L erin. Hij geeft weer meer bloemen dan vorig jaar en deze bloemen, zijn prachtig. Ik zou de komma weghalen na ‘bloemen’ (stoort bij het lezen) en hem na ‘jaar’ plaatsen, waar hij een prettige en logische pause zou inlassen. Voel jij je gebutst en kromgegroeid, door wat ook in je leven? Ik zou zelf schrijven: …door wat dan ook… Maar als God zijn werk gaat doen in jou gebutste en beschadigde leven… Het is hier …jouw gebutste leven…. De eenvoudigste ezelsbrug om dit te herkennen is: vervang het eens door de beleefdheidsvorm. Je zult nooit zeggen: ‘…u gebutste leven…’. Daar zou je automatich de W achter de U plaatsen: uw gebutste leven. Dan hoort die W daar ook achter het ‘jou’ te staan. ‘tegenop’: één woord. Heel goed, een heel mooie boodschap en ijzersterk neergezet! …Bedankt!

Gepost op 23-03-2009 Om 22:37

Door:

Ik vind dat je een mooie gelijkenis hebt neergezet, Gabriëlle! Heb er nooit op deze manier tegen aan gekeken. Ik vond die bevoorrechte christenen met hun vruchten altijd een beetje nep... Hoe kunnen zij zich inleven en weten wat een gebutst leven is? Hoe kunnen zij echt weten lege handen voor God te hebben, terwijl hun handen nog zo vol zijn!? Het geeft mij een hele ander kijk op de zaak. Ik dacht altijd dat een boom beter kon wortelen door droogte... Zo ook voor een christen. Een christen groeit door moeite en pijn heen. Ja, zo werkt het regelmatig ook, maar ik was bevooroordeeld over die bomen die goed geplant waren en het voor de wind ging! (misschien jaloers omdat ik mij nooit in die bevoorrechte positie heb bevonden, maar juist beschadigd/gebutst ben geraakt!?) Want zo kan het ook werken. Een ieder is uniek!!! Bedankt voor deze eye-opener...

Gepost op 24-03-2009 Om 08:28

Door: Tines

Mooie vergelijking!!! Cool dat dat kleine, gebutste boompje ondanks alles toch nog vrucht gaat dragen!

Gepost op 24-03-2009 Om 10:49

Dit werk is ingezonden op http://www.blocnoot.nl en blijft te allen tijde eigendom van de feitelijke auteur van het werk (of bloCnoot zolang de auteur niet kan worden teruggevonden). Zonder toestemming van de feitelijke auteur mag dit werk niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen. BloCnoot zal nooit toestemming geven indien de auteur niet teruggevonden kan worden. Mocht er sprake zijn van misbruik van de inhoud van het gepubliceerde werk op welke manier ook zullen er (in samenspraak met de auteur) stappen ondernomen worden.