248818
 
 
 
 
 

     Menu:

> Startscherm
> Schrijvers
> Verhalen
> Open verhalen
> FAQ
> Vintage

Lekker bakkie
koffie
Door: anneke
Commentaar van de schrijver:
Eindelijk post ik weer eens een verhaal. Ik was hier al heel lang niet meer geweest. Leuk er weer te zijn. onderstaande ontstond in mijn gedachten na een kerstdienst.
Categorie: Column
Geschatte leestijd: ca. 2 minuten

Lekker bakkie koffie

We zitten samen op de bank, mijn man en ik. We babbelen wat en op een gegeven moment zeg ik: “Kom, laat ik eens een lekker bakkie koffie voor je maken.” Hij verkneutert zich al vanaf dat moment op het feit dat hij straks met een heerlijk geurend kopje koffie voor zijn neus zal zitten. Maar, ik sta helemaal niet op en zet ook geen koffie. ..
Wat is hier aan de hand? Geen idee. Het lijkt voor mij op ongeveer hetzelfde als wanneer wij als gemeente met ons allen uit volle borst staan te zingen: “Komt laten wij aanbidden, komt laten wij aanbidden, komt laten wij aanbidden…” En, in eerbied gezegd, kan ik me voorstellen dat onze Here daarna zit te wachten en denkt: “Oké, mooi gezongen, mooi gezegd, maar wanneer ga je het dóen?”
Ten diepste kom je dan volgens mij uit bij de vraag: Wat is dat dan, aanbidden? Ja, wat is dat eigenlijk? Is dat mooie liederen met elkaar zingen en elkaar aanmoedigen om te gaan aanbidden? Ja, ik denk beide. Daarnaast is aanbidden denk ik ook een vorm van leven. Dit komt tot uiting in wat je doet en… wat je laat. Aanbidden is ook: God vertellen dat je van Hem houdt, maar ook weer niet alleen in woorden. Het komt voor mij neer op een zoekend en tastend proberen uit te zoeken hoe ik uiting kan geven aan mijn dankbaarheid en liefde voor mijn Schepper. En ook op moeite doen, je best doen om goed te begrijpen en in praktijk te brengen wat de Here God ons wil zeggen vanuit Zijn woord. Helemaal niet gemakkelijk. Eigenlijk wel spannend en soms heel lastig en soms ook gewoon helemaal niet leuk, of buitengewoon pijnlijk. Maar ik denk wel dat het een mooi cadeau van aanbidding is. Aanbidding: een cadeau van ons uit dankbaarheid voor het enorme cadeau dat Hij ons gegeven heeft: het leven met al zijn mooie en minder mooie kanten, maar ook Zijn Zoon, die voor ons stierf aan een gruwelijke strafmaatregel: een kruis. En Die drie dagen daarna opstond uit de dood en daarmee dood en zonde voor ons heeft overwonnen. Als daar geen dankbaarheid past, weet ik het niet meer…
Anneke Scholten, 25 december 2008
Gepost op 16-02-2009 om 20:22 uur
279 keer gelezen

Alle verhalen van deze schrijver (anneke)



Door: EsQuizzy
Welkom terug, Anneke!

Leuk gedaan! Mooi om over verder te denken. Heb je dit ook aan het kerkblad van je gemeente gestuurd?



Gepost op 16-02-2009 Om 20:32
nee, eerlijk gezegd (nog) niet. Wellicht iets voor volgend jaar?
Gepost op 16-02-2009 Om 21:27

Door: EsQuizzy
Waarom volgend jaar? Het is een altijd actueel thema, toch? Dat je het geschreven hebt op 25 december maakt daarbij toch niet zoveel uit?

Het lijkt mij altijd goed om zoiets te delen.

Mijn mening.



Gepost op 17-02-2009 Om 08:19
Ja, inderdaad. Je hebt helemaal gelijk.
Gepost op 17-02-2009 Om 19:21

Door: Tines
Wat een leuk stukje! Ik vroeg me af waar het heen zou gaan, maar dat is helemaal duidelijk! De daad bij het woord voegen!
Gepost op 17-02-2009 Om 11:58

Door: Gabriëlle
Ik herken dit heel erg. Heb ik ook bij het opwekkingslied: Kom, nu is het tijd, aanbid Hem. Dan denk ik, nou laten we dat dan gewoon doen, dan elkaar voor te houden dat we dat moeten doen. Heel mooi, hoe je aanbidding praktisch maakt.

Gepost op 17-02-2009 Om 14:48
Ja, inderdaad. Juist en vooral bij dát lied! Ik kan zoiets niet serieus meezingen en zo hebben we wel meer liederen. helaas.
Gepost op 17-02-2009 Om 19:30

Door:
Ik sluit me helemaal aan bij de voorgaande reacties!!!
Gepost op 18-02-2009 Om 08:12

Door: joost
Anneke, leuk dat je weer eens mee doet. Eerlijk gezegd probeer ik al zo vaak een verhaal te posten, maar op een of andere manier kan ik er niet meer gewoon op komen. Jammer.Ik ben het helemaal eens met je mooi geschreven verhaal. We kunnen onze God niet genoeg aanbidden. Een aanbiddings-, of loflied is daar op zich zelf al heel geschikt voor.En ik denk dat we dat gerust ook mogen doen op de manier zoals we zijn. We zijn uniek en mogen God aanbidden op die unieke eigen manier. De een uit zich anders als de ander. Dit is natuurlijk geen kritiek maar (ook)een reactie.
Gepost op 18-02-2009 Om 12:46

Door: EsQuizzy

@ Anneke: tja, dat ‘moeite met meezingen’-gevoel ken ik ook wel. Ik probeer in zo’n geval gewoon de tekst een klein beetje aan te passen om het toch persoonlijk van mij uit naar de Heer te maken.

‘O laat mij U aanbidden’ bijvoorbeeld past heel goed op die melodie en is tòch een persoonlijk gebed.

Gepost op 18-02-2009 Om 13:19
goeie tip. Bedankt. Doe ik zelf ook vaak. Maakt je zeer creatief en in elk geval bewust van wat je zingt.
Gepost op 20-03-2009 Om 10:29

Dit werk is ingezonden op http://www.blocnoot.nl en blijft te allen tijde eigendom van de feitelijke auteur van het werk (of bloCnoot zolang de auteur niet kan worden teruggevonden). Zonder toestemming van de feitelijke auteur mag dit werk niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen. BloCnoot zal nooit toestemming geven indien de auteur niet teruggevonden kan worden. Mocht er sprake zijn van misbruik van de inhoud van het gepubliceerde werk op welke manier ook zullen er (in samenspraak met de auteur) stappen ondernomen worden.