Muzikaal gevoel... Door: Tines Commentaar van de schrijver: Ook al is het met geen pen te beschrijven, ik heb toch maar een poging gewaagd. Zo moet het voor mij ongeveer gevoeld hebben om (weer) Nederlands kampioen te worden! Graag jullie commentaar! :) Categorie: Eigen beleving Geschatte leestijd: ca. 4 minuten
Het blauwe licht in de coulissen zorgt voor een spookachtige gloed over de gespannen band. Terwijl een aantal leden de stoelen klaarzetten, is de spanning in de concertzaal ook achter het podium voelbaar. Het publiek verwacht veel van het optreden van deze jonge, veelbelovende band en ook de band zelf wil een goede prestatie neerzetten als debutant in deze divisie. Het bombastische stuk leent zich ervoor om de band lekker uit te laten pakken en na maanden oefenen zou dit optreden de kroon op hun werk moeten zijn. In de coulissen worden de laatste succeswensen toegefluisterd aan medespelers. De eerste trombonist moedigt de tweede tromboniste aan om gewoon lekker te spelen, wetende dat ze vaak last heeft van een behoorlijke partij zenuwen. Als ook de microfoons goed zijn gezet door de radiomedewerkers, wordt het teken gegeven en loopt het geheel in formatie het podium op. Het applaus hierbij geeft de eerder genoemde tromboniste vertrouwen en schijnbaar rustig wordt de muziek goed op de stander gezet. Het moment van de waarheid breekt aan als de dirigent zijn handen opheft om het eerste akkoord aan te geven. Doodse stilte in de zaal en bijna tastbare spanning op het podium zorgen bij haar voor trillende handen. Gelukkig heeft ze eerst nog enkele maten rust. De inzet klinkt goed en ze ontspant weer een beetje. Wanneer het tijd is voor haar eigen inzet, voelt ze de spanning wegglijden. Dit is waar ze al die tijd voor heeft geoefend en ze voelt zich goed. Het gevoel om op dit podium goed te presteren moet wel één van de beste gevoelens zijn die er bestaat! Gewoon lekker spelen blijkt opeens wel mogelijk en genietend vult ze het akkoord aan dat haar sectiegenoten de zaal in brengen. Als een crescendo van liefde overspoelt haar dit gelukzalige gevoel. Dit moment is alles waar ze een half jaar lang met elkaar naartoe hebben gewerkt. De zenuwen zijn definitief verslagen en met een machtig gevoel speelt ze de slotmaten van het verplichte werk. Diep geconcentreerd en met beredeneerde precisie worden al haar gespeelde noten onderdeel van het ritme en de klankkleur van de band. Het horen van de ontstane perfecte drieklank in haar sectie zorgt voor een adrenalinestoot die door haar hele lichaam giert. Nooit weer wil ze dit gevoel vergeten! Het loodzware einde eist haar opperste concentratie en inzet. Met diepe teugen ademt ze de benodigde lucht in om deze vervolgens razendsnel weer om te zetten in de aanloop naar de slotnoot. Een maat voor het slot gunt de slagwerksectie de band de adempauze die het nodig heeft om haar laatste krachten te verzamelen voor de fortissimo slotnoot. Vanuit haar ooghoeken ziet ze het publiek al opspringen. De adrenaline vindt zijn weg naar haar longen en buikspieren die uit alle macht de laatste noot aanhouden. Het publiek klapt, de klank van de noot groeit en op het teken van de dirigent houdt iedereen tegelijk op. Onmiddellijk barst het publiek uit in luid gejoel en geklap. Met trillende benen staat ze op, terwijl het publiek de band van een staande ovatie voorziet. Breed lachend neemt iedereen het applaus in ontvangst, terwijl zij alvast een dankgebedje naar boven stuurt. Na wat een eeuwigheid lijkt, neemt het applaus weer af en beginnen alle bandleden druk te praten. Met rode hoofden, zweethanden en een gelukzalig gevoel verlaat iedereen het podium, richting de kleedkamers. Na het omkleden worden ook de overige bands nog beluisterd. Eenmaal in de zaal wordt ze bedolven onder de complimenten en blijft het gelukzalige gevoel hangen. Nadat de laatste band heeft opgetreden, begint de spanning toch wel toe te nemen. Er waren veel goede bands en Nederlands kampioen worden als debutant zou een geweldige prestatie zijn! Eigenlijk wil ze er niet eens aan denken dat ze weer Nederlands kampioen zouden kunnen worden, maar toch kriebelen de zenuwen zich langzaam weer een weg naar haar buik. Bij het oplezen van de uitslagen zit de hele band voorin in de zaal bij elkaar en de spanning is van ieder gezicht af te lezen. De grootste herriemakers worden stil, terwijl anderen juist druk aan het gebaren en giebelen zijn. De score is hoog, maar de scores van de andere bands moeten afgewacht worden, voordat bekend is op welke positie je bent geëindigd. De ene na de andere band scoort lager. Handen worden fijngeknepen en bij een grote kanshebber die lager scoort, ontsnappen er zuchten van verlichting en worden er kreetjes van blijdschap geslaakt. Ook de laatste band is zo’n kanshebber en de presentator wacht extra lang bij het oplezen van hun punten. Ongeduldig en muisstil wacht de hele zaal op het verlossende woord. Bij het uitspreken van dit laatste getal is het alsof de zaal ontploft. Alle opgespaarde zenuwen van het weekend uiten zich in luid gejuich en wilde vreugdedansen. De groep jongeren op de voorste rij is uitzinnig van blijdschap, terwijl de rest van de zaal ietwat teleurgesteld afdruipt richting de bar, waar ze later alsnog gezelschap krijgen van de feestende band.
Gepost op 15-02-2009 om 13:56 uur 441 keer gelezen

Alle verhalen van deze schrijver (Tines)

Door: EsQuizzy

Gefeliciteerd, Tines! Enne, ik heb vanaf de prelude tot aan de finale genoten van je spannende verslag. Is er ook een opname van jullie optreden?

Gepost op 15-02-2009 Om 17:31

Door: EsQuizzy

Waarom plaats je hem niet gewoon in deze post onder dit verhaal? Dat kan, weet je!!! Kunnen we het allemaal horen!

Gepost op 15-02-2009 Om 21:49

Door:

Mooi geschreven, TInes... De spanning bleef er tot het laatst in! Het zou inderdaad zijn, als je de opname bij dit verhaal zou kunnen plaatsen... We luisteren graag!!!

Gepost op 16-02-2009 Om 07:31

Door: EsQuizzy

Ik heb intussen het stuk ook gehoord. Ontzettend indrukwekkend, Tines! Heel mooi! Ik zal het z.s.m. op één van mijn webspaces zetten, kun je het linken naar deze pagina.

Gepost op 16-02-2009 Om 19:15

Door: anneke

Het blijkt toch met jouw pen beschrijfbaar te zijn. En begrijpbaar voor een lezer(es) als ik. spannend en tot het einde boeiend.

Gepost op 16-02-2009 Om 21:21

Door: Gabriëlle

Ik sluit mij aan bij alle voorgaande reacties. Alleen één ding: gaat het hier nou echt om een band of een orkest, ik word door de dirigent en nog wat zaken op een verkeerd been gezet, denk ik of heb ik het mis? O ja, en er staat heel veel achter elkaar band (eerste vier zinnen). Misschien wat variatie aanbrengen, leest wat mooier. Maar dat is gemuggezift van mij hoor! O ja, je zou het nog spannender maken als je het vanuit een persoon uit de band zou beschrijven, dan leef je als het ware mee wat door die persoon heen gaat.

Gepost op 18-02-2009 Om 15:37

Door: EsQuizzy

Way cool, zo met de opname erbij!

Gepost op 18-02-2009 Om 22:26

Door:

Wow!!! Nu met de muziek erbij kan ik me nog meer inleven in de ervaring en gevoelens die jij hierboven beschrijft... Geweldig meid! Het maakt het nu helemaal compleet... (Trompet kon ik helaas niet vinden)

Gepost op 19-02-2009 Om 08:35

Door: EsQuizzy

@ Gabriëlle: als de dirigent je op een verkeerd been zet, is het géén goede dirigent...

Gepost op 19-02-2009 Om 09:44

Door:

Ik vind het fantastisch goed beschreven en voor mij heel interessant om een keer van binnenuit te lezen hoe het voelt om voor publiek te presteren terwijl je muziek maakt. Het is kicken!!! Dark side of the moon lijkt me een heel moeilijk stuk om te spelen, het zal wel niet voor niets verplicht zijn op brassband kampioenschappen. Maar het klinkt hier natuurlijk erg goed, anders hadden jullie ook niet gewonnen! Op www.justmusicuk.com/spweb/details.php?catno=JM47111 vond ik meer info over het muziekstuk. Het deed een beetje startrek/warsachtig aan, maar nu begrijp ik ook waarom. Een van de astronauten zei eens dat toen hij aan de andere kant van de maan zat (met zijn ruimtecapsule oid) en de aarde niet meer kon zien, hij zich heel verlaten voelde! In het midden van het stuk hoor ook je zoiets... Succes met de B.Band!

Gepost op 25-02-2009 Om 12:26

Door:

Nooit gedacht dat ik koperblaasinstrumenten leuk zou kunnen vinden. Ik denk altijd aan fanfarekorpsen en daar loop ik liever voor weg. Maar dit klinkt echt goed. Gefeliciteerd met jullie eerste plek. (alsnog, volgens mij) btw, de naam waldsang komt mij erg bekend voor

Gepost op 22-09-2010 Om 20:03

Door:

Ik kom zelf ook ut Fryslan en mijn man ook. Die komt ut de Walden. Vandaar dus.

Gepost op 05-10-2010 Om 17:03

Dit werk is ingezonden op http://www.blocnoot.nl en blijft te allen tijde eigendom van de feitelijke auteur van het werk (of bloCnoot zolang de auteur niet kan worden teruggevonden). Zonder toestemming van de feitelijke auteur mag dit werk niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen. BloCnoot zal nooit toestemming geven indien de auteur niet teruggevonden kan worden. Mocht er sprake zijn van misbruik van de inhoud van het gepubliceerde werk op welke manier ook zullen er (in samenspraak met de auteur) stappen ondernomen worden.