Ken je ze nog van vroeger? De aankleedpop?
Zo'n twee-dimensionaal kartonnen poppetje met twee-dimensionalen kartonnen kleertjes die je met lipjes op het poppetje kon doen om het poppetje aan te kleden...
Natuurlijk zijn er ook de drie-dimensionale kunststoffen versies van, met echte kleertjes.
En dan heb je websites waar je een twee-dimensionaal digitaal poppetje kunt samenstellen (oog-, haar- en huidskleur behoren hier al tot de instelmogelijkheden, evenals geslacht).
Dan heb je ook nog zoiets als een drie-dimensionaal digitaal platform, een soort van 'tweede leven'. Klinkt op zichzelf al heel twijfelachtig, en ik heb daar effecten van gezien tot aan een gebroken huwelijk en ernstiger toe. Maar daar gaat het vandaag niet over.
Vandaag gaat het over de ultieme, maar meer onschuldige vorm van aankleedpop-hobby: dolling. 'Poppen', als werkwoord.
Ik heb een digitale penpal. Zij is een enthousiaste doller.
Bij dolling, ook al is het twee-dimensionaal, werk je ook met een aankleedpoppetje. Het verschil is echter de kunst: bij dolling moet je met een tekenprogramma beeldpunt voor beeldpunt de kleertjes en haarstijl zèlf maken, want alléén de aankleedpop, de base, is een gegeven.
Natuurlijk is alle begin moeilijk, maar mijn digi-penpal is al behoorlijk gevorderd. Ik kreeg voor mijn verjaardag een doll over de e-mail. Die wil ik graag aan jullie laten zien om jullie een beeld te geven van waar ik het over heb:
De regels van het dolling vereisen een duidelijke bronvermelding van de maker van de base en de doller die de aankleding heeft verzorgd. Daar wil ik niet tegenin gaan: de base is afkomstig van thepixelhouse.tk en de doller is thepurplelady.net, die niet verwacht had dat ik mijn 'verjaarsdoll' ooit ergens zou plaatsen, wat ik dus wèl doe.
Zo'n doll, en het dolling als activiteit, is namelijk heel goed te vergelijken met onze levens.
Wij komen allemaal op dezelfde manier ter wereld: zonder ‘invulling’, maar wèl met een doel. Naarmate wij groeien, leren wij ons leven ‘aan te kleden’.
De ‘aankleding’ die wij vormen vóórdat wij de Here Jezus leren kennen, voldoet echter niet. Wij versprutsen onze ‘levensdoll’ namelijk nogal eens. Het doet me denken aan Zacharia hoofdstuk 3, waar de hogepriester Jozua voor de troon van God staat. Lees maar eens.
De Here Jezus geeft ons een nieuwe ‘aankleding’.
Naarmate wij met Hem gaan wandelen, leren wij ons leven verder ‘aan te kleden’ op zo'n manier, dat het een getuigenis is van Jezus' liefde in ons leven.
Schaduwen, plooien, het haar... allemaal moeilijk om te tekenen. Maar zelfs als wij de 'aankleding' van ons leven opnieuw verprutsen, mogen wij altijd opnieuw beginnen. En naarmate je ervaring groeit, groeit ook je kundigheid.
Eigenlijk zijn wij allemaal dollers. Hoe meer we naar het Goede Voorbeeld — de Here Jezus — kijken, en Hem en Zijn aanwijzingen volgen, hoe helderder Zijn liefde door onze 'levensdoll' heen zichtbaar zal zijn.
Ieder begin is moeilijk. Maar iedere stap is er één. Spreuken 24:16a en Spreuken 4:18 behoren tot mijn meest geliefde bijbelteksten. En niet zonder reden.
De kunst van het leven: de kunst van het kijken en luisteren naar Jezus — en Hem in groeiende mate en nauwkeurigheid navolgen.
|
Ik heb niet echt iets dat ik kan toevoegen... 
LOL, Elle!
