 |
| ||||
|
Het was een mistige avond toen een jonge vrouw onder het maanlicht liep. Zij had een uitnodiging gekregen voor een infoavond over Jezus. Ze spoedde haar dan ook naar het dorpshuis, want ze was wel geïnteresseerd in geloof. Het trok haar vooral aan dat ze gehoord had dat er zoveel liefde was tussen christenen. Terwijl ze erover nadacht haastte ze zich op de bijna niet verlichte tuinpaden. Ze was niet op haar gemak in die eenzame buurten maar haar nieuwsgierigheid was groter dan haar schrik. Ze was dan ook blij opgelucht toen ze het licht van het buurthuis zag, het was alsof ze thuis kwam. De warme welkomst voelde goed aan en verwarmde haar hart.Toen er werd uitgelegd wie Jezus was en wat Hij betekend vandaag in ons leven, begreep ze het nog niet allemaal en wilde het even laten doorzinken. Maar de oude man die alles uitlegde keek haar soms doordringend aan alsof hij dwars door haar hart keek. Haar hart sprong op en neer toen er over de liefde van Jezus verteld werd. Ze bleef nog wat napraten en steeds maar vragen stellen zodat ze niet opmerkte dat het steeds later en later werd. Toen ze eindelijk aanstalten maakte om weg te gaan merkte ze op dat er bijna niemand meer was. Ze schrok dan ook hevig toen ze de wijzers van haar uurwerk bijna twaalf zag naderen. Na een vluchtig afscheid rende ze bijna naar buiten want ze beseft nu pas dat ze op dit late uur door de donkere stegen en verlaten paden moest. Toen ze buitenkwam was het alsof het nog donkerder was dan voorheen. Hoe meer ze het licht van het buurthuis verliet hoe meer de angst haar overviel. Juist toen ze het donkere pad opstapte keek ze nog eens vluchtig achterom. Ze zag nog net die oude man buiten komen en in haar richting wuiven. Haar hart sloeg in haar keel toen ze merkte dat hij haar achterna kwam. Wat zou hij van haar willen? Wat moest hij op het donkere pad dat naar haar buurt leidde? Hij woonde daar toch niet, anders zou ze hem wel kennen? Waarom volgde hij haar dan? Ze versnelde haar pad en verdween achter de bomen. De nacht had nog nooit zo donker geleken en de stilte werd enkel door haar vluchtige stappen verstoord. Nog vlug eens achter mij kijken dacht ze, maar haar aders bonkten in haar keel toen ze zag dat hij nog dichterbij gekomen was. Ze hoorde hem zelfs iets roepen, maar versnelde haar pas nog. Wat moest die man nu van haar op die verlaten weg? Ah, was ze maar niet gegaan naar die bijeenkomst, dacht ze nu. De man moest ook versneld hebben want hij kwam nog steeds dichterbij! Ze begon te lopen en dacht er nu opeens aan dat dit jaren geleden was dat ze nog gelopen had. Haar hart ging nu wild tekeer als een galopperend paard. Was dit nu van de schrik of van de uitputting? Ze zou het niet lang volhouden. Ze voelde de krachten uit haar lichaam gaan en kreeg haar voeten bijna niet meer van de grond. Opeens struikelde ze over een uitstekende wortel van een boom. Ze probeerde met haar laatste krachten op te staan maar hoorde de voeten van haar achtervolger reeds naast haar. Opeens zag ze zijn hand naar haar gezicht naderen. Ze wou het uitschreeuwen van de schrik, maar om de een of andere reden kwam er geen geluid uit haar keel. Ze keek naar de hand die voor haar gezicht bleef staan en hoor de een stem zeggen: Heb je je geen pijn gedaan juffrouw? Kom laat me je helpen om op te staan, zei de oude man. Je zag dat hij ook wat buiten adem was toen hij haar recht hielp. Tussen zijn ademtrekken door toonde hij haar een handtas en zei: ik had gezien dat je een handtas achtergelaten had en ik wou niet dat je thuiskwam en nog zou moeten midden in de nacht terugkeren. Daarom liep ik je achterna en riep je maar je hoorde mij niet. Zo hier is je handtas. Ze nam de tas aan en voelde het schaamrood op haar wangen aanslaan toen ze hem bedankte. De oude man keerde op zijn stappen terug en keek nog even om naar haar toen hij zei: Ik hoop dat je er de volgende evangelisatie avond ook bent. Nog Gods zegen …. En toen verdween hij in de donkerte. Haar hart verkalmde nu . Het was alsof ze een warmte vanbinnen voelde. Ze had de liefde gezien... de liefde van onze Heer Jezus. Pastor Johny 1/10/2003 |
|||||
|
|
|||||
|
|||||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||
