trein Door: joost Commentaar van de schrijver: Categorie: Column Geschatte leestijd: ca. 2 minuten
Oké, het is uit nood geboren. Twee van onze dochters en ook kleindochters wonen elders in het land. En omdat we niet continu over een auto beschikken, zitten we nogal eens in de trein. Natuurlijk zijn hier nadelen aan verbonden. Maar, zoals met de meeste dingen die nadelen hebben, zitten aan het reizen met de trein ook voordelen. Wat ik bijvoorbeeld zo prettig vind is dat je overal voorrang hebt. Zoevend door het landschap vlieg je plotseling over bruggen waar boten voor liggen te wachten. Dan weer dwars over wegen die afgezet zijn met spoorbomen. Of door tunnels zodat plassen water of startbanen geen enkel beletsel vormen. Zo kun je je meestal lekker ontspannen. Je hoeft niet te chauffeuren en je kunt je bezig houden met andere dingen. Zoals wat lezen, wat schrijven –zoals dit stukje-, of wat communiceren met je mobieltje. Het spelen met dit multifunctionele telefoontje is trouwens niet mijn sterkste kant. Toch is het momenteel handig om aan te kunnen kondigen dat je er aan komt. Voor afhalers of voor koffiezetters, of voor allebei. Anderen die handiger omgaan met deze dingetjes hebben vaak hele verhalen in de trein met hun geliefden of bekenden elders. Zo hoorde ik zojuist, tussen Gouda en Utrecht een man achter mij, tegen een persoon met wie hij sprak, een relaas houden. Het ging over de hoogte van de hypotheek van een huis dat ze aan het kopen waren. Dat gebeurt dus ook in de trein. In het openbaar zo tussen het kaartjesknippen en het regelmatige getik van de rails door. En soms zit je te luisteren naar gesprekken van groepjes mensen die luid en duidelijk hun privé-verhalen met elkaar het hele treinstel laten horen. Je maakt een voorstelling van de personen. Want je hoort meestal alleen hun geluid. En vaak zie je de mensen pas bij het uitstappen omdat ze in een andere coupé zitten. Je mag zomaar, heel even, een kijkje nemen in-, of iets horen uit iemands leven. Personen die je waarschijnlijk nooit van je leven meer ziet. Als ik zo wat zit te mijmeren vraag ik me wel eens af wat voor mensen het allemaal zijn, en waar ze naar toe gaan. Iedereen heeft een andere reden om in die trein te zitten. Maar toch gaan we allemaal dezelfde kant op. Gek eigenlijk. Mogelijk is dit wel een goede vergelijking met hoe het in het leven gaat. Want we zijn allemaal individuele mensen met onze eigen leventje. We slapen ons slaapje, we eten ons eten, en we werken ons werk. We zijn dus allemaal verschillend en we mogen en kunnen zelf onze keuzes maken. Maar wij gaan toch allemaal dezelfde kant op. Onze eindbestemming, ons doel, is voor ons allemaal hetzelfde. Namelijk het centraal station, het grote eindpunt van onze rit bij Vader thuis. Of we daar aankomen, hebben we zelf in de hand. Want waar en wanneer we in- of uitstappen mogen we zelf bepalen.
Gepost op 19-03-2008 om 21:52 uur 368 keer gelezen

Alle verhalen van deze schrijver (joost)

Door: EsQuizzy

Zoals we van je gewend zijn, Joost, is ook dit weer een originele geestelijke kijk op een eenvoudig dagelijks iets. Dat weet ik altijd erg in jouw schrijfsels te waarderen! Twee mini-taalpuntjes: continue met een 'e' op het eind is een Engels woord, wat uitgesproken wordt als 'kon-tin-njoew'. Maar de betekenis daarvan is net anders dan wat veen Nederlanders ermee bedoelen als ze het in een Nederlandstalig stukje schrijven. In het Nederlands kennen we namelijk het woord 'continu', dus sonder 'e' aan het eind. Puntje twee: Of we daar aan komen… 'aankomen' is, in de betekenis van 'ergens arriveren', één woord. Zoals het er nu staat, als twee woorden, staat het er in de betekenis van 'Of we die bepaalde score halen…'. Dat is volgens mij niet wat je bedoelt. Ik lees je columns en overdenkingen altijd graag, dus ik kijk weer uit naar je volgende gezichtspunt!

Gepost op 19-03-2008 Om 22:04

Door: EsQuizzy

veen = veel.

Gepost op 19-03-2008 Om 22:05

Door: EsQuizzy

En 'sonder' is weer een kandidaat voor mijn inmiddels beruchte persoonlijke woordenboek.

Gepost op 19-03-2008 Om 22:06

Door: Tines

Wat een leuke vergelijking, Joost! Ik verwonder me er zelf ook regelmatig over wat mensen wel niet in de trein bespreken en ook op welk volume.. Je kunt zo inderdaad een beetje meekijken in hun leven.. Het bruggetje naar de grote rit naar de eindbestemming bij de Vader, vind ik heel mooi gevonden!

Gepost op 19-03-2008 Om 22:31

Door:

Maar aan de andere kant zijn die gesprekken voor amateurschrijvertjes weer een erg leuke informatiebron. Hoewel ik me doorgaans teveel erger aan het volume en de inhoud (of het gebrek daaraan) van de gesprekken om er echt naar te kunnen luisteren. Ik ben wel eens gaan zingen of fluiten vlak naast een luid telefonerende vrouw in de winkel. Maar ik voelde me de overtreder. Ze liep trouwens automatisch steeds een eindje van me weg en haar achterna gaan vond ik weer té Het groene boekje vind 'continue' wel goed hoor, zij het als tweede keus.

Gepost op 24-03-2008 Om 18:00

Dit werk is ingezonden op http://www.blocnoot.nl en blijft te allen tijde eigendom van de feitelijke auteur van het werk (of bloCnoot zolang de auteur niet kan worden teruggevonden). Zonder toestemming van de feitelijke auteur mag dit werk niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen. BloCnoot zal nooit toestemming geven indien de auteur niet teruggevonden kan worden. Mocht er sprake zijn van misbruik van de inhoud van het gepubliceerde werk op welke manier ook zullen er (in samenspraak met de auteur) stappen ondernomen worden.