| |||||
Het schiet al aardig op, de renovatie van mijn nieuwe woning. Muren sauzen, kozijnen schuren, vloeren boenen, geen inspanning wordt geschuwd om de woning mijn huis te maken. Vele liters latex zijn al uitgesmeerd, en soms lijkt het wel alsof het einde maar nooit in zicht komt. Oorspronkelijke doelstellingen worden gehaald, maar tegen de tijd dat ik in de buurt van voltooiing gekomen ben heb ik mijn voornemens alweer aangescherpt en een aantal klussen bijgevoegd. Immers, als je links gaat verven, kun je rechts niet onbewerkt laten. En als dan het hele vertrek klaar is, valt ineens het vertrek ernaast, dat in eerste instantie niet zou worden opgeknapt, wel erg uit de toon. Het is een eindeloze zaak, lijkt het wel. In mijn eigen leven is het niet anders. Christen zijn betekent onherroepelijk dat je je leven voortdurend onderzoekt en bijschaaft. Sommige dingen zal je proberen te laten, andere juist vaker willen doen. Maar het lijkt wel alsof er steeds nieuwe taken bijkomen. Is het ene voornemen al aardig in praktijk gebracht, ineens wordt je aandacht gegrepen door een andere, nog nooit eerder opgemerkte onhebbelijkheid. Nauwelijks tijd je te verheugen over het behaalde succes, want al je aandacht wordt ineens gegrepen door deze ‘nieuwe’ manco. Om moedeloos van te worden? Nee, dat niet. Het vereist alleen een andere manier van kijken dan wij gewoon zijn. Niet het resultaat is belangrijk, maar het feit dat je aan het werk bent. Het gaat er niet alleen om wat je allemaal al bereikt hebt, hoeveel klussen je al hebt geklaard. Want hoever je ook komt, er zal altijd meer te doen zijn. Het overbekende verhaal van de talenten wordt me ineens veel duidelijker. De twee slaven die winst hadden gemaakt met het geld van hun meester, worden beloond voor hun verrichte werk, ongeacht het behaalde resultaat. De enige slaaf die uit de gratie viel, was de slaaf die niets had gedaan. Dat je aan de slag bent met jezelf, schuren, schoonmaken en schilderen, dat is belangrijk. Dat je elk jaar kunt concluderen dat je met andere klussen bezig bent dan het jaar daarvoor. Of je nu twee of tien taken kunt afstrepen weegt minder zwaar. Onvolmaakt, maar toch goed bezig, tot we Hem zullen zien! |
|||||
|