248818
 
 
 
 
 

     Menu:

> Startscherm
> Schrijvers
> Verhalen
> Open verhalen
> FAQ
> Vintage

Star Survival Camp
Watje-Michael
Door: Tara
Commentaar van de schrijver:
Eindelijk, vervolg.
Sorry voor het lange wachten. :(
Categorie: Diversen
Geschatte leestijd: ca. 2 minuten

-Watje-Michael-

Op een onbewoond eiland in de Stille Ocaan, 3 juli

Michael lag lui op het strand. Zolang ze hier nog waren, en dat zou allicht niet lang zijn, kon hij er in ieder geval van genieten. Zo zou hij bruin op Borneo aankomen. Plotseling hoorde hij iemand aankomen. Hijgend rolde Frank uit de rand van het oerwoud.
'Er zit iets', zei hij. Zijn ogen glinsterden van angst. Michael grinnikte.
'Ja hoor, er wonen menseneters. Grappig hoor.' Minachtend voegde hij er het woord 'watje' aan toe. Frank keek hem woedend aan. 'Het is waar', beet hij Michael toe.
'Wat is waar?', vroeg Melisande terwijl ze heupwiegend het strand op kwam.
'Dit mietje hier denkt dat er menseneters zijn.' Frank staarde hem met een ijzige blik aan en liep toen weg. Amy die het tafereel van een afstand had bekeken volgde hem.
'Wat heb je gehoord?'
'Ik hoorde iets of iemand schreeuwen' antwoordde Frank kortaf.
Amy knikte. 'Noemde Michael je daarom watje?'
'Ja, blijkbaar.'
'Waar hoorde je het?'
'Ergens aan de andere kant van het eiland. Voorbij deze open plek.'
Ongemerkt waren Frank en Amy op de open plek beland. Achter zich hoorden ze echter iemand schreeuwen: 'Hee, wacht even!'
Het was Michael. 'Ik loop wel even mee, dudes. Voor het geval jullie weer de kriebels krijgen.' Met zijn drieën banjerden ze tussen de struiken en planten door. Hoe dichter ze bij de plaats waar Frank de stem gehoord had kwamen, hoe nerveuzer hij werd. Het bleef echter volkomen stil op het suizen van de wind en het gekrijs van papegaaien.
'Zie je wel, niets aan de hand', zei Michael.
Toen doorbrak een zacht gekreun echter de stilte. 'Wat is dat?' zei Amy die de koude rillingen over haar rug voelde lopen.
Omdat ze zich geen van drieën wilden laten kennen gingen ze door, er dook een lage heuvel op. Een gat leidde naar een soort spelonk.
Het gekreun nam toe. Af en toe was er een sidderende zucht te horen. Frank liep gewoon door, Michael kon niets anders doen dan hem volgen. Amy durfde niet alleen het oerwoud in en bleef dus bij de jongens. In de grot aangekomen staarden ze naar de hoek waar de geluiden vandaan komen. Met grote ogen keken ze elkaar aan.
Gepost op 28-12-2007 om 18:33 uur
448 keer gelezen
<< Vorige in deze serie

Alle verhalen in deze serie (Star Survival Camp)
Alle verhalen van deze schrijver (Tara)



Door: Anaranë
Oh jee!! Als je ons weer zo lang laat wachten voor je het volgende deel post zou ik wel eens heel erg ongeduldig kunnen worden...!
Spannend...
Gepost op 31-12-2007 Om 14:43

Door:
Nou, nu neemt het wel een heel onverwachte wending! Ik dacht altijd nog dat ze wel eens bij dat kamp op Bornea aan zouden komen, maar dat lijkt er nu niet op. Natuurlijk probeert elke lezer zich voor te stellen wat daar in die spelonk zou kunnen zitten. Zonder er echt achter te komen, want het kan van alles zijn.

Grappig is dat Melisande nog steeds heupwiegend voort gaat. Zo blijft ze in stijl. Erg leuk!

Ook erg leuk dat jij nog steeds doorgaat. Maar het is ook een leuk onderwerp voor een verhaal.
Gepost op 02-01-2008 Om 14:52

Door: EsQuizzy

Weer een waardig vervolg, en sorry dat ik nu pas reageer, Tara!

Een paar minipuntjes:

... waren ... belandt ...

De -t mag eraf.

'Hee, wat even.'

Allereerst: 'wat' of 'wacht'?
Ten tweede: als iemand dit schreeuwt, staat het beter om een uitroepteken te gebruiken. Een punt beëndigt een uitgesproken zin; geen uitroep.

Omdat ze zich geen van drieën wilde laten kennen...'

Het is daar 'wilden' met een -n aan het eind, om dat het om een aantal personen gaat dat meer is dan één.

Hoe dan ook, spannend weer, het is moeilijk om meerdere personen in een verhaal te schrijven en ze allemaal goed uit de verf te laten komen en bij te houden. Daar ben je erg goed in en ik lees je posts dan ook graag!

Ik ben weer benieuwd naar het vervolg!!!



Gepost op 11-01-2008 Om 17:42

Dit werk is ingezonden op http://www.blocnoot.nl en blijft te allen tijde eigendom van de feitelijke auteur van het werk (of bloCnoot zolang de auteur niet kan worden teruggevonden). Zonder toestemming van de feitelijke auteur mag dit werk niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen. BloCnoot zal nooit toestemming geven indien de auteur niet teruggevonden kan worden. Mocht er sprake zijn van misbruik van de inhoud van het gepubliceerde werk op welke manier ook zullen er (in samenspraak met de auteur) stappen ondernomen worden.