Eind van de weg De bekleding helpt Door: flowergirl Commentaar van de schrijver: Dit is een vergelijking waarmee ik niet-gelovigen verklaar waarom zij ook een fijn leven kunnen hebben. De buitenkant, de motor en de bekleding zeggen allemaal iets, en voor mij is deze vergelijking een grote steun. Categorie: Gelijkenissen Geschatte leestijd: ca. 2 minuten
Je kijkt naar een weg. Een doodnormale weg. Geen bijzondere bomen langs de kant, geen ongelukken gebeurd... En toch is deze weg voor jou heel bijzonder. Er komt een auto langs. Het is een mooie, oude Eend. Met een soepel gangetje van 30 kilometer per uur tuft hij over de weg. Als de auto jou nadert, heb je hooguit een halve seconde om naar binnen te kijken. Toch zie je dat de bestuurder niet helemaal lekker zit. De bekleding lijkt nooit te zijn vervangen, de koffievlekken op de achterbank kleuren niet mooi bij de stof van de bekleding. Maar belangrijker nog: de bestuurder lijkt niet lekker te zitten. Bij elk hobbeltje vertrekt zijn gezicht, het zit niet lekker. Toch weet je dat de auto bij zijn eindbestemming komt, en nog vrolijk ook. Een kwartiertje later komt er een gehavende Ford Ka aanrijden. Klein wagentje, de rode lak is er op sommige plekken vanaf en het linkerremlicht doet het niet meer. Het motortje puft en steunt en als je meeloopt kan je het tempo bijhouden. Toch zit de bestuurder er prinsheerlijk bij, mooie bekleding en zachte stoelen maken dat de bestuurder het volhoudt. Je loopt met de auto mee, helemaal tot aan het eind van de weg. Je bent bang dat de auto in elkaar zakt en dat de uitlaat loslaat, maar nee. Aan het einde van de weg verwacht je de T-splitsing te zien waar jij elke dinsdagmiddag rechtsaf gaat. Maar nee, er is een poort die wagenwijd openstaat voor de Ka, en als je er een blik in zou werpen, zou je weten dat het er hemels was.
Gepost op 18-11-2007 om 12:39 uur 529 keer gelezen

Alle verhalen van deze schrijver (flowergirl)

Door: EsQuizzy

Leuke vergelijking. Grappige woordspelingen ook. Een klein taalkundig puntje: '...als je meeloopt, kun je het tempo bijhouden.' Het is: 'kan ik' en 'kun je' (van 'je kunt'). In spreektaal is het een kwestie van gedoogbeleid, in schrijven zou ik het niet doen. Bij de laatste regel verwachtte ik: „...er is een poort die wagenwijd openstaat voor de Ka, en als je er een blik in zou werpen, zou je weten... dat het de Ka was.” Ik zag het al voor me.

Gepost op 22-11-2007 Om 21:41

Door: Tines

Leuke vergelijking, ja.. Die zal ik onthouden!

Gepost op 19-03-2008 Om 16:45

Dit werk is ingezonden op http://www.blocnoot.nl en blijft te allen tijde eigendom van de feitelijke auteur van het werk (of bloCnoot zolang de auteur niet kan worden teruggevonden). Zonder toestemming van de feitelijke auteur mag dit werk niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen. BloCnoot zal nooit toestemming geven indien de auteur niet teruggevonden kan worden. Mocht er sprake zijn van misbruik van de inhoud van het gepubliceerde werk op welke manier ook zullen er (in samenspraak met de auteur) stappen ondernomen worden.