 |
| ||||
|
Vergeef me, het is een lang verhaal geworden, maar ik hoop echt, dat als je de tijd hebt, dat je dit even leest. Gisteren stond ik in de douche, en ja, dan heb je nou eenmaal tijd om even wat na te denken en te dagdromen. En dat gebeurde dus ook. Ik kwam op het volgende: Paulien. Een persoon, die ik voor het verhaaltje maar even Paulien zal noemen, was in een diepe slaap en droomde. Plots werd ze in haar droom opgehaald door schitterende witte gedaantes, en werd ze meegevoerd naar boven. Al snel kwam ze aan bij een man, hij zag er mooi uit. "Hoi", zei Paulien. "Dag Paulien, ken je mij niet?", vroeg de man. Paulien had geen idee waar ze hem van moest kennen. "Nou", zei ze, "eigenlijk niet. Waar kent u mij dan van?" "Ik ken je al heel jouw leven, meisje. Maar ik zal je zeggen hoe ik heet: Jezus." Lekker dan, dacht Paulien, Jezus. Wat moet ik daar nou weer mee. Denkt hij zeker dat hij zich zomaar met mijn leven kan komen bemoeien. En haar gezichtsuitdrukking veranderde in een vermoeide blik. Ze had wel eens over Jezus gehoord, maar ze vond hem altijd maar streng en als een bemoeial overkomen. Ze kende hem niet, en dat hoefde ook niet, want ze was blij met haar leven zoals het nu was. Ze had leuke vrienden, ze studeerde voor administratief medewerkster, ze zou binnenkort op wintersport gaan, kortom, ze kwam niets tekort. Ze zag de bui al hangen, dan kwam die Jezus zeker vertellen dat ze meer moest gaan bidden enzo. Nou, mooi niet dus. Jezus wist al wat Paulien dacht en vroeg aan haar: "hoe is het met je?". "Nou, eh, goed eigenlijk. Hoezo?" Paulien had hier totaal geen zin in. Ze vond dit geen leuke droom, maar ze kon niet weg. Jezus kwam wat dichterbij en zei tegen haar: "Ik heb eigenlijk het idee dat het niet zo goed met je gaat. En dat vind ik vervelend om te zien. Ik wil zo graag dat je gelukkig bent, ben je dat ook?" Wat was dat nou weer voor stomme vraag, dacht Paulien. Terwijl ze geïrriteerd antwoord wilde geven, voelde ze de tranen omhoog komen. Nu begreep ze niets meer van wat er aan de hand was. Ze was toch heel gelukkig? Ze had alles toch goed voor elkaar? Waarom kwamen die tranen en dat verdriet dan naar boven? Jezus wist wat er in Paulien omging en Hij wilde haar helpen. "Het geeft niet, dat je tranen voelt. Het zijn de tranen van de leegte die je probeert op te vullen. Merk je soms dat je een leegte in je hebt, die je maar niet kan opvullen hoe je het ook maar probeert?" Dat sloeg de spijker op zijn kop, die Jezus zou daar wel gelijk in kunnen hebben. Hoe gelukkig ze ook was met alles in haar leven, ze had altijd gestreden tegen die leegte in haar. Ze kon niet beschrijven wat het was, maar het deed wel pijn. "Eigenlijk heeft u wel een beetje gelijk." Jezus kon haar verdriet niet verdragen en wilde haar troosten. Hij liep naar Paulien toe, en sloeg zijn armen om haar heen. Paulien huilde en huilde, de tranen die al zo lang niet meer hadden gestroomd kwamen er nu met tuiten uit. En ze wist helemaal niet of ze nou echt zo verdrietig was, maar ze werd getroost en dat voelde heel goed. "Jezus?" vroeg ze, "Ik snap het niet, waarom kent u mij zo goed en wie bent u eigenlijk?" Jezus vond het fijn dat ze dit vroeg en hij glimlachte naar haar. "Ik denk dat je God wel kent, nou, ik ben zijn Zoon. Ongeveer 2000 jaar geleden heeft Hij Mij naar de aarde gestuurd, om mens te worden, zoals jij. Ik heb gestreden met de dingen waar jij mee te strijden hebt, en ik heb plezier gehad om de dingen waar jij plezier mee hebt. Ik heb gelachen met vrienden, en gehuild om verdriet en rouw. Niet iedereen kon beseffen dat ik echt de Zoon van God ben, en een van mijn vrienden heeft mij verraden. Heel veel mensen vonden het eng en raar dat ik zoveel over hen kon vertellen en dat ik de mensen zoveel liefhad. Ik heb heel veel pijn geleden, en ik heb mijn eigen kruis gedragen naar de berg Golgotha. Daar hebben ze mijn handen en voeten met spijkers doorboord. Drie uur lang heb ik aan dat kruis gehangen, met veel pijn en verdriet. Om 3 uur ’s middags ben ik gestorven. Ik ben dood gegaan, net zoals jouw oma ook is doodgegaan. Twee dagen later ben ik opgestegen naar de Hemel, ik ben de eerste geweest die is verrezen uit de doden. En dat wil zeggen dat ik dus naar de Hemel ging. Ik ben nog een tijdje op aarde geweest om mijn leerlingen nog wat te leren en hen uit te zenden over de hele wereld en te zorgen dat iedereen mij leerde kennen. Dat is kort samengevat mijn verhaal, maar weet je wat het meest speciale is van mijn verhaal: het is voor jullie allemaal zo gebeurd. Paulien had met veel aandacht zitten luisteren, ze vond het een indrukwekkend verhaal. Zomaar zichzelf laten doden, dat kon ze zich niet voorstellen. En dat het dan ook nog allemaal zo voor ons zou zijn gebeurd. Heftig zeg.. "Maar Jezus, waarom is dat allemaal voor ons zo gebeurd?" Jezus wist dat ze dit moeilijk zou kunnen begrijpen, maar Hij wilde het haar wel zeggen: "Omdat ik van jullie houd." Nu begreep Paulien er al helemaal niets meer van. Die man is gestoord, dacht ze, Hij laat zich zomaar doodslaan aan een kruis omdat Hij van al die mensen houdt. En dan zeker ook van die mensen die Hem aan het kruis sloegen. Yeah, right! Ik moet hier weg, dacht ze. Het benauwde haar, dat Jezus zo’n rare dingen kon zeggen. Houden van, dat doe je toch alleen als je een relatie hebt met iemand. Als je getrouwd bent, zeggen ze, dan houd je van iemand. Nou ja, oké, ik houd ook wel van mijn familie hoor. Maar ik ga mezelf niet laten vermoorden omdat ik van hun houd, dat slaat sowieso nergens op. Want dan doe ik ze alleen maar verdriet. Die Jezus, die spoort niet helemaal, dacht Paulien. Jezus wist al lang wat er omging in Paulien, dat ze niet goed begreep waarom Hij was gestorven voor de mensheid uit liefde. Hij wilde dat Paulien besefte hoeveel Hij van haar hield, zoveel, dat Hij zelfs in staat was om voor haar te sterven. Jezus nam haar bij de hand en ging naast haar op de grond zitten. "Lieve Paulien, ik wil je iets vertellen. Weet je nog, toen je een nachtmerrie had gehad over weerwolven, en je vader je kwam troosten?" "Ja, dat weet ik nog wel." Dat Jezus hier vanaf wist! Hij weet volgens mij heel veel van mijn leven, dacht Paulien. Jezus ging verder: "Paulien, meisje, je weet dat jouw vader heel veel van jou houdt, en dat hij altijd zoveel van jou zal houden. Ik weet, dat jij dat weet. En Ik wil dat jij weet, dat God ook een Vader wil zijn voor jou. God, onze Vader, heeft ons gemaakt. Hij heeft jou gevormd en Hij heeft jou gemaakt tot wie je bent. Ik, Jezus, ben de Zoon van God, en ik ben een broer van jou, want jij bent ook een kind van God. Het verschil is, dat jij een natuurlijke vader hebt, en ik God de Vader als natuurlijke vader. Je weet misschien wel, dat mijn Moeder, Maria, door de Heilige Geest zwanger is geworden. God heeft haar bevrucht. God heeft mij Zijn Geest gegeven, en het belangrijkste van die Geest is mijn liefde voor jou. Ik zei net dat ik voor jullie allemaal ben gestorven, en dat is ook zo. Maar ik vertel je, lieve Paulien, al was jij de enige hier op aarde, dan zou ik nog voor jou gestorven zijn. Ik vind jou zó bijzonder, en zo mooi. Ik houd van jou, nog meer dan jij je kunt voorstellen. Ik heb mijn eigen leven voor jou gegeven, omdat mijn hart brandde van liefde voor jou. En nog steeds, want ik ben niet meer net als jou op aarde, maar ik ben er nog wel. Ik woon nu in de Hemel, maar ik werk nog steeds op aarde. Ik ben er altijd, en daarom weet ik ook alles van jou. Niet omdat ik me met jouw leven wil bemoeien of omdat ik je wil straffen, maar gewoon lieve Paulien: omdat ik van jou houd. Ik wil weten wat er in het hoofd en in het hart van mijn lieve meisje omgaat. Ik heb het idee, dat je het moeilijk vindt om te begrijpen waarom ik ben gestorven voor jou. En ik wil er graag over vertellen, omdat je dan mijn liefde voor jou nog beter zal begrijpen. Adam en Eva hebben in het begin van de wereld, gegeten van de verboden vrucht. En dit wil zeggen, dat zij hebben gezondigd. Hier is het zondigen van de mens begonnen. En ik vind het niet fijn om te zeggen, maar jij doet het ook. Zondigen wil zeggen, je niet aan mijn geboden houden. Mijn belangrijkste geboden zijn: Heb God lief en heb je naaste lief. Soms gebeurt het bij jou, dat je bijvoorbeeld jouw eigen wil boven die van anderen stelt. Dat jij iets op een bepaalde manier ziet gebeuren en dat het dan ook zo moet, terwijl je geen rekening houdt met wat de ander graag wil. Paulien, dat vind ik helemaal niet erg, dat dit soms gebeurt. Maar dat betekent dus zondigen, dat je helemaal geen rekening houdt met God, en met anderen. De Heilige apostel Paulus (waar jouw naam wel een beetje op lijkt) heeft in een brief geschreven: de prijs van de zonden is de dood. En zo was het ook. Wanneer je zondigde, wachtte er alleen de dood. Gods heerlijkheid was niet voor zondaars bestemd. Geloof me, Paulien, iedereen zondigde, en zondigt nog steeds. Maar nogmaals, dat geeft niet lieve Paulien. Want ik ga je nu vertellen, waarom ik dat niet erg vind. God heeft door zijn profeten aangekondigd dat ik zou komen. Dat Hij zijn Zoon zou sturen die zou heersen over alle volken. En dat doe ik, door nederig te zijn. Ik ben een leider die dienaar wil zijn. God had zo’n medelijden met de mensen dat Hij mij heeft gezonden, om de prijs te betalen voor de zonden. Hij heeft zijn Enige Zoon gestuurd om zijn kinderen te verlossen van de dood en om hen mee te laten genieten van Zijn heerlijkheid in de Hemel. Lieve Paulien, dit mysterie wat ik je ga zeggen, kun je niet meteen begrijpen. Het heeft tijd nodig, en het zal altijd moeilijk blijven om helemaal te begrijpen. Ik ben voor jou aan het kruis gestorven, om je te verlossen van je zonden. Vanaf nu, wanneer jij zondigt en je merkt het, mag je je zonden belijden en om vergeving vragen aan Mij. En wat je zonden ook zijn, hoe erg je het ook vindt, ik vergeef jou. Want ik heb de prijs voor de zonden al betaald, de dood. God heeft Zijn eigen Zoon geofferd, van wie Hij zoveel hield, om de mensheid te redden. En Ik hou van jou, mijn lieve kind. Bij deze wil ik jou ook zeggen, dat je verlost bent. Hoeveel je ook zondigt, hoeveel je ook fout doet, ik vind het niet erg. Want ik houd van jou, met heel mijn hart, en met heel het hart van mijn lieve Vader en Moeder. Paulien was verbluft. Ze was om. Ze vond het moeilijk om toe te geven dat ze Jezus erkende. Daarom zei Jezus tegen haar: "Wees niet bang om mij lief te hebben. Wees maar niet bang, want ik houd van jou, wat er ook maar gebeurd in jouw leven. Kom maar bij me, en ik laat je verdrinken in mijn liefde voor jou. Kom maar, lieve, mooie Paulien." Paulien wist niet wat ze moest zeggen. Ze kon alleen maar glimlachen met tranen in haar ogen. De wond die diep in haar hart zat, was genezen met liefde. Liefde van Jezus, die ze ooit nog zo minachtte. Maar ze wist, dat ze vanaf nu, niet meer zonder Jezus kon. Jezus stond op, en stak zijn hand naar haar uit. Paulien pakte Zijn mooi hand, en streelde de wonden. Ze lachte naar hem, en legde haar hoofd op Zijn schouders. Ze zei tegen Hem: Ik, ik hou van U. Wilt U bij mij blijven?" Jezus antwoordde haar: "Ik blijf bij je, alle dagen van je leven tot in eeuwigheid." Paulien tilde haar hoofd op en keek Jezus aan. Jezus keek haar aan. En de tijd stond helemaal stil. Ze legde haar hoofd opnieuw op Zijn schouders. Paulien werd wakker van fluitende vogeltjes. En in tegenstelling tot andere dromen die ze altijd vergat, wist ze deze nog precies. Het mooie gezicht van Jezus stond haar nog helemaal blij. Paulien lachte en huilde, ze kon haar geluk niet op. Ze voelde zich als herboren. Ze was blij en dankbaar dat Jezus haar had gered. En ze bad voor alle mensen die Jezus nog niet kenden, dat ze Hem gauw mochten leren kennen en dat Hij zichzelf wil laten zien aan degenen die Hem nodig hebben. Aan degene die een leegte voelen die niet te vullen is. Ze getuigde van Zijn liefde bij haar vriendinnen en door Gods wonderen, kwamen enkelen van hen tot inkeer. De andere vriendinnen, dat komt nog wel, dacht ze. Dat vertrouwde ze aan God toe. Paulien en Jezus, waren in één nacht, onafscheidelijk geworden. |
|||||
|
|
|||||
|
|||||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||
