Erfenis of koopsom Hoofstuk 1 Door: Tara Commentaar van de schrijver: Categorie: Drama / Roman Geschatte leestijd: ca. 3 minuten
Hoofdstuk 2 Innsbruck, 1942 Brigitte stond voor de spiegel. Ze trok het lichte zomerjasje dat ze droeg recht. Toen fatsoeneerde ze haar haar. Beneden wachtten een drietal soldaten op haar. Brigitte wist al waarover het zou gaan. Ze had de gehate hakenkruisvlag weer eens niet uit gehangen. Ondanks dat Brigitte pas negentien jaar oud was, was ze al eigenaar van landgoed ‘Drei Tannen’. Het landgoed dankte zijn naam aan de drie grote dennenbomen die voor het huis stonden. Brigitte’s ouders waren omgekomen bij een auto-ongeluk, nu al acht jaar geleden. Brigitte kon zich niet zoveel van hen meer herinneren. Ze had vanaf haar zesde op kostschool gezeten, en kwam alleen in de zomervakantie thuis. Toen ze elf was, was haar enige oom haar op komen zoeken. Hij had haar verteld dat haar ouders beiden overleden waren. Brigitte kon zich niet herinneren dat ze had gehuild. Ze werd naar huis gehaald voor de begrafenis, daarna werd het testament voorgelezen. Alles werd aan Brigitte nagelaten, en oom Gerard werd aangewezen als voogd. Gerard was de broer van Brigitte’s vader en ruim tien jaar ouder dan zijn onfortuinlijke broer. Hij bracht Brigitte weer naar kostschool, waar ze bleef tot ze achttien was. Toen kreeg ze al de bezittingen van haar ouders in handen. Niet alleen een landgoed in Oostenrijk, maar ook een in Engeland. Verder een zomerhuis in Italië, een appartement in Wenen, en een jacht. Behalve dat waren er nog kisten vol juwelen, en een flinke som geld op een Zwitserse bank, plus een hoeveelheid contant geld. Eerst wist ze niet wat ze ermee aan moest. Toen was ze Aaron bij toeval tegengekomen. Het bleek dat hij zich schuil hield op haar landgoed. Brigitte, die zich nauwelijks met politiek bezig hield, begreep eerst niet waarom. Aaron vertelde haar zijn verhaal. Hij was Jood, en Joden werden gedeporteerd. Zijn ouders en broers en zussen waren gevangen genomen. Hij had weten te ontsnappen. Ze had hem geholpen naar Engeland te komen. Sindsdien was Brigitte een van de geldschieters voor het Verzet. Ze hielp niet mee met acties, maar gaf wel het geld dat ze moesten doen slagen. Ze had het zomerhuis in Italië, en het appartement in Wenen verkocht. Ook de kisten met juwelen waren geplunderd. Enkel de stukken met de meeste emotionele waarde had Brigitte bewaard. Terwijl ze dit bedacht was ze onder aan de trap belandt. Een van de dienstmeisjes vertelde haar dat ze de soldaten in de salon had gelaten. Brigitte bedankte haar en liep de salon in. Het waren dezelfde soldaten als de vorige keren. Een stelletje jonge, overijverige Duitsers. De Unteroffizier die erbij was kende ze echter niet. ‘Guten Morgen, Fräulein Streicher’ zei de man. Hij stak zijn hand uit. Brigitte negeerde die en keek hem strak aan. ‘Waarom bent u hier? Ik ben een nette jonge vrouw en waarom komt u hier met uw soldaten?’ ‘Zoals u wellicht wel weet hoort de Duitse vlag hier te hangen. Het is mij opgevallen dat die hier al een paar dagen niet hangt. Ik wilde u hier op wijzen, maar u was niet thuis. Hierop heb ik de vrijheid genomen om een vlag mee te nemen en die te laten ophangen door twee van mijn soldaten.’ Brigitte antwoordde woedend: ‘Ik weet het, maar die vrijheid had u niet mogen nemen. Het is mijn huis en ik bepaal welke vlag er aan mijn vlaggenstok hangt.’ De Unteroffizier schudde zijn hoofd. ‘Nee Fräulein, dat is niet waar. Het is een regel, en regels moeten worden opgevolgd. Zelfs door u. Ik vertrouw erop dat de vlag er nog hangt als ik over een week kom controleren.’ Voor Brigitte kon tegensputteren was de man met zijn soldaten verdwenen, nadat ze stram de Hitlergroet hadden gemaakt. Brigitte zakte in een stoel neer. Wat moest ze nu doen? Die vraag werd al snel beantwoord. Het dienstmeisje kwam binnen en vroeg of ‘Fräulein Brigitte’ boodschappen wilde halen. Het eten was namelijk bijna op, en anders zou Helga de kokkin haar, Gretchen, helemaal naar de stad laten lopen. Grinnikend bedacht Brigitte dat Helga dat inderdaad zou doen, toen stond ze op en ging op weg naar Innsbruck.
Gepost op 02-05-2007 om 12:09 uur 302 keer gelezen

Alle verhalen van deze schrijver (Tara)

Door:

Tjonge, wat een vlot en goed geschreven stuk, ik zou je er bijna van verdenken dat je het over geschreven hebt uit een boek Ik moest wel even tussen de hoofdstukken heen en weer switchen om te weten wie Brigitte was, maar ik ben weer bij! Nog een tipje: als je informatie moet geven over je hoofdpersoon, werkt dat wat beter als je het dosseert in kleine gedeelten. Nu bezie je samen met Br. haar hele leven in vogelvlucht terwijl ze de trap afloopt. Begin bijvoorbeeld met de info over het huis en haar familie, dat is op dat moment relevant. Vlecht de andere info door het hoofdstuk(is dit hoofdstuk niet zo geschikt voor) of volgende hoofdstukken heen. Dat maakt het minder een opsomming en je hebt als lezer nog wat meer te puzzelen, waardoor de spanning nog groter blijft. Wat vind je zelf van deze 'tip'? Maar ga vooral lekker verder. Ben je niet bang dat het eigenlijk een heel boek wordt of weet je precies wat er in komt?

Gepost op 07-05-2007 Om 20:02

Door: Tara

Ja, je zou wel 'ns gelijk kunnen hebben. Het begint wat weg te hebben van een heel boekwerk. Naja, da's ook leuk. Ik weet niet precies hoe ik dat zou moeten doen. Trouwens, ik lees zelf liever een boek waarin alles (meteen) duidelijk is. En ja, ik weet al bijna precies hoe het allemaal gaat lopen. Hoop ik...

Gepost op 07-05-2007 Om 21:28

Door: Esther

>>> Ook de interpunctie bij citaten en aangehaalde woorden klopt niet. Je gebruikt voor beide een enkel haakje. Beter is om bij een citaat met dubbele haakjes te werken en bij een woord dat je aanhaalt een enkele. Dus als volgt: “Je bent lief,” zei de vrouw en wij noemden haar een ‘gele’. En dan nog deze: bij het noemen van iemands naam in een zin, is het beter om het gelijk te koppelen aan de persoon en niet halverwege tussen komma’s de naam als nog te noemen. Dus in de zin “Het dienstmeisje kwam binnen en vroeg of Fraulein Brigitte boodschappen wilde doen. Het eten was namelijk bijna op en anders zou de kokkin Helga haar, Gretchen, helemaal naar de stad laten lopen.” kun je beter zeggen “Het dienstmeisje Gretchen kwam binnen en vroeg...” Zo, een hele hoop commentaar. Ik hoop niet dat ik je er mee overweldig of ontmoedig, want je schrijft prima en ik ben erg benieuwd naar het vervolg! Esther

Gepost op 08-05-2007 Om 23:27

Door:

Nou, Esther, hier kan ik ook een hoop van leren! Ik moet wel zeggen dat ik vind dat Tara haar leeftijd vooruit is, qua schrijven. Het bovenstaande vind ik dus wel wat hooggegrepen... En Tara, jij vind het niet erg als het een boek wordt. Maar ik wel! want ik ben bang dat het dan niet af komt en ik noooooite het einde zal weten Kan je me niet aandoen!

Gepost op 11-05-2007 Om 20:11

Door: Esther

Sorry Tara, ik wist je leeftijd niet en ging er van uit dat je ongeveer mijn leeftijd zou zijn of iets ouder. Excuses daarvoor. De bovenstaande adviezen zijn inderdaad misschien wat hoog gegrepen. Probeer ze maar gewoon uit en lukt het niet, dan is er ook geen man over boord. Heel veel succes! Esther

Gepost op 13-05-2007 Om 21:19

Door:

Ik vermoedde al zoiets... Maar wij mede-blocnoters kunnen ook goed ons voordeel doen met Esthers adviezen. Ik zag nu pas dat er hoofstuk 2 stond (zonder t)

Gepost op 14-05-2007 Om 20:52

Dit werk is ingezonden op http://www.blocnoot.nl en blijft te allen tijde eigendom van de feitelijke auteur van het werk (of bloCnoot zolang de auteur niet kan worden teruggevonden). Zonder toestemming van de feitelijke auteur mag dit werk niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen. BloCnoot zal nooit toestemming geven indien de auteur niet teruggevonden kan worden. Mocht er sprake zijn van misbruik van de inhoud van het gepubliceerde werk op welke manier ook zullen er (in samenspraak met de auteur) stappen ondernomen worden.