248819
 
 
 
 
 

     Menu:

> Startscherm
> Schrijvers
> Verhalen
> Open verhalen
> FAQ
> Vintage

medeLIJDEN
...
Door: wannas
Commentaar van de schrijver:
Verhaal dialoog tussen een meisje, of jonge vrouw, en een psychologe
Categorie: Drama / Roman
Geschatte leestijd: ca. 2 minuten


...

‘’Het is waar, ik heb het uit medelijden gedaan…’’

‘’Had je het niet eerder kunnen afkappen? Waarom uit medelijden?’’

‘’Had gekund, natuurlijk, maar dat wilde ik niet, ik was bang voor hem. Dus het was echt uit medelijden.’’

‘’Jij kan er niets aan doen, vergeet dat niet, alsjeblieft…’’

‘’Ik heb het gevoel van wel. Als ik nou gewoon…’’

Het bleef even stil. Ze keken elkaar aan…

‘’Als ik nou gewoon, er niet aan begonnen was…’’

‘’Misschien was dat beter, maar we moeten naar nu kijken, naar dit moment. Niet wat vroeger gebeurd is. Dat is gebeurd, en kan je niet meer terugdraaien.’’

‘’Als ik het niet gedaan had, had hij misschien nu nog geleefd…’’

‘’Dat weet je nooit, dan zou jij met een rot gevoel hebben gezeten, je hebt een goeie stap gezet, maar het heeft verkeerd uitgepakt. Dit had je van te voren niet uit kunnen plannen. Dus niets is je kwalijk te nemen.’’

‘’Ja, maar ik had hem in leven kunnen houden, als…als ik gewoon door was gegaan.’’

‘’Je hebt het goed gedaan, jij had ook niet kunnen weten dat hij dit zou doen…’’

‘’Jawel! Dat is het hem nou juist…’’

Ze huilt zachtjes.

‘’Hij heeft me er zelfs mee gewaarschuwd, ermee gedreigd. Hij zou het doen als ik niet bij hem bleef. Als ik niet gewoon bij hem bleef…dan, dan…dan was hij nu nog in leven.’’

Ze weten niet wat ze moeten zeggen, tot op een bepaalt moment de stilte wordt onderbroken.

‘’Hoe is het eigenlijk gebeurd?’’

‘’Zoals hij altijd al dreigde, gewoon springen…’’

‘’Gewoon springen?’’

‘’Voor de trein…’’

‘’Was je er bij?’’

‘’Ja.’’

‘’Wist je dat hij het ging doen?’’

‘’Hij dreigde, zeg ik al, hij dreigde, ik kon er niets aan doen.’’

‘’Waarom hield je hem niet tegen…’’

‘’Kon ik niet…’’

‘’Waarom niet?’’

‘’Dit was het moment…’’

‘’Het moment waarvan?’’

‘’Het moment dat alles zou veranderen…’’

‘’Hoe bedoel je precies?’’

‘’Ik kon weer normaal leven, als hij dood zou zijn…Ik hield hem niet tegen, omdat ik dan verder kon gaan, geen spanningen meer, geen gedreigd, niets. Rust, leven. Beginnen aan een nieuwe periode, eindelijk zonder hem. Het was te mooi om waar te zijn…En toch wilde ik het niet. Maar ik liet het gaan, het moest beter worden, goed of kwaadschiks.’’
Gepost op 19-02-2007 om 21:31 uur
532 keer gelezen

Alle verhalen van deze schrijver (wannas)



Door:
Heftig om te lezen... Je wordt meegesleept in de wanhopige en eigenlijk onmogelijke keuze van dit meisje/vrouw. Afschuwelijk om mee te leven, lijkt mij. En toch.., hij deed het zelf. Het is nog steeds zijn keuze geweest. Ongeachtde keuze van dit meisje, had hij ook voor het leven kunnen kiezen... Triest, dat dit meisje met de keuze van hem moet leren verder leven. Want of je wilt of niet, je voelt je denk ik toch (enigszins) verantwoordelijk... Tevens voel je je egoïstisch denk ik? Omdat je een normaal en rustig leven wilde, zónder de problemen van je vriend/man. Lijkt mij èrg moeilijk om te verwerken en je niet schuldig te voelen. Je hebt het héél gevoelig en eerlijk opgeschreven. Alsof je het zelf was. Dat vind ik knap! Ik hoop alleen niet voor jou, dat jij dit inderdaad hebt meegemaakt. Maar.., misschien kan je een ander ermee helpen?! Herkenning van gevoelens bij elkaar in zulk soort situaties, is mijn ervaring, is èrg fijn. Zo weet je dat, hóe rot het ook is, je niet de enige e.v
Gepost op 20-02-2007 Om 10:21

Door:
bent die zoiets meegemaakt heeft. En ook diezelfde gevoelens en/of gedachten heeft... Dat zou kunnen helpen voor de schuldgevoelens die je daarover zou kunnen hebben...
Gepost op 20-02-2007 Om 10:26

Door: Tara
Heftug! Wel mooi, maar leest een beetje moeilijk door al de 'tussenregels'. (persoonlijke mening)
Gepost op 20-02-2007 Om 15:39

Door: wannas
Om een antwoord op je vraag te geven, dit is voor mij compleet fictie...maar kan voor een ander compleet fictie zijn. Dit is misschien wel een beetje een extreem voorbeeld, maar ik vind toch dat dit korte verhaaltje aardig is gelukt. Over die tussenregels: ik denk zelf dat je gelijk heb, maar ik heb ook weer gehoord dat ik het beter op deze manier kan doen...
Bedankt voor jullie reacties;)
Gepost op 20-02-2007 Om 21:20

Door:
Ik hoop dat er nog meer 'schrijfsels' in je pen zitten? 'k Ben er wel nieuwsgierig naar!!! Als jij je zó knap kan inleven in iemand die zoiets heeft meegemaakt, zit er vast méér in jou!!!
Gepost op 21-02-2007 Om 09:29

Door:
'k Heb wel een vraagje over jouw verhaal. Hoezo was het ècht uit medelijden, terwijl zij bang was voor hem? Je zet dat als conclusie neer in het begin van het verhaal. Ik persoonlijk kan dat niet helemaal volgen...
Gepost op 21-02-2007 Om 09:34

Door: little-ladybird
heel herkenbaar , helaas, maarwat ervan geleerd heb: schuldig voelen moet je niet doen! Je had niets kunnenbetekenen, niets meer beter gezegd.. Leg het in Gods Hand. Ik weet niet of dit jou persoonlijk betreft, maar dan hoopk dat je hier iig wat aan hebt!
Gepost op 21-02-2007 Om 11:28

Door: EsQuizzy
Over de tussenregels: ik ben het met Tara eens.

Heeft die persoon die je die tip gaf om het zo te doen je ook verteld waaróm je het beter zo kunt doen? Als je er geen argumentatie aan kunt geven en zelf ook het idee hebt dat het beter staat en leest zonder de tussenregels lijkt het me een beetje zinloos het zo neer te zetten.

Gepost op 23-02-2007 Om 15:11

Door: derk erik
Sterke dialoog. Als ik dit ooit zou passen als sketch in een dienst o.i.d., mag ik het dan gebruiken?
Gepost op 01-04-2007 Om 16:25

Dit werk is ingezonden op http://www.blocnoot.nl en blijft te allen tijde eigendom van de feitelijke auteur van het werk (of bloCnoot zolang de auteur niet kan worden teruggevonden). Zonder toestemming van de feitelijke auteur mag dit werk niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen. BloCnoot zal nooit toestemming geven indien de auteur niet teruggevonden kan worden. Mocht er sprake zijn van misbruik van de inhoud van het gepubliceerde werk op welke manier ook zullen er (in samenspraak met de auteur) stappen ondernomen worden.