248819
 
 
 
 
 

     Menu:

> Startscherm
> Schrijvers
> Verhalen
> Open verhalen
> FAQ
> Vintage

Star Survival Camp
Frank
Door: Tara
Commentaar van de schrijver:
Lezen!
Categorie: Diversen
Geschatte leestijd: ca. 2 minuten

Hoe het begon…

-Frank-

Scherpenzeel 2 juni 2007.
Frank tekende rondjes in zijn schrift, de rondjes werden steeds groter en vloeiden in elkaar over. Zijn wiskundeleraar, meneer Smits, stond voor het bord een moeilijk vraagstuk uit te leggen. Franks buurman, Jordi, keek jaloers naar hem. ‘Frank, weet jij het antwoord?’ Frank keek haastig op. Hij keek naar het bord, las de som, en gaf moeiteloos het juiste antwoord, wat hem opnieuw een jaloerse blik van Jordi opleverde. Het kon hem niets schelen hoe anderen over hem dachten. Hij kon als hij wilde best vrienden krijgen, daar was hij van overtuigd. Hij wilde alleen niet, en dat was het probleem. Toen de bel 5 minuten later ging, was hij als eerste weg. Tot meneer Smits hem terugriep. ‘Frank, kun je even wachten?’ Frank nam aan, dat het weer voor de een of andere wedstrijd was, meneer Smits vroeg dat namelijk wel vaker, omdat Frank heel goed in wiskunde was. Hij bleef staan. ‘Wat is er?’ vroeg hij weinig toeschietelijk. ‘Ik heb van je mentor van vorig jaar begrepen dat je je niet altijd even lekker in je vel voelt zitten?’ Frank begreep al wat er komen zou, hij loosde een diepe zucht, en ging zitten. ‘Nou, mijn ouders zijn 3 jaar geleden gescheiden en mijn moeder is daar nog steeds depressief om. Dat vind ik lastig, en daardoor zit ik soms niet zo goed in mijn vel.’ Hij had het verhaal elk jaar weer moeten afdraaien. Dan kwam er gewoonlijk een: ‘wat rot voor je’, en dat was het dan. Niet dat hij behoefte had aan meer of zo… ‘Ik..Ik heb iets voor je. Misschien is het wat.’ De man haalde een folder tevoorschijn. ‘Hier, lees eens goed door.’ Frank nam het dunne papiertje aan, en ging het klaslokaal opnieuw uit. Hij wilde het briefje eerst weggooien, maar bedacht zich. Toen Frank thuis kwam smeet hij zijn tas in de hoek, schonk zich een glas cola in, en zette de tv aan. Hij dacht niet meer aan het briefje, tot hij het ’s morgens vroeg, vlak voor hij moest vertrekken, voor zijn bed aantrof. Hij raapte het op, pakte eerst zijn tas in, en begon toen te lezen:





Wil jij naar Borneo? Actie en spaninning?!!?Kijk dan hier!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Wij zijn Dylan, Miranda, en Otto, de organisatoren van Star Survival. Een survivalkamp voor kinderen met problemen. Dit is ons 10e jaar als organisatie, en daarom is er dit jaar een speciale plek van bestemming: Borneo. Een prachtig, tropisch eiland, met exotische flora en fauna. We richten ons erop om de orang-oetans te helpen, maar ook om je sociale vaardigheden op te vijzelen. Wil je actie, sensatie, en iets leren? Schrijf je dan in voor het Star Survival Camp. ( het kamp is bedoeld voor jongeren tussen de 12 en de18 jaar oud )
Voor meer info kun je ons bellen tijdens kantooruren op: 0654-375891, of kun je op onze website terecht: www.starcamps.com
Gepost op 21-12-2006 om 16:31 uur
512 keer gelezen

Alle verhalen in deze serie (Star Survival Camp)
Alle verhalen van deze schrijver (Tara)



Door: EsQuizzy
Je stijl leest prettig, Tara. Slim ook van je om eenn website te gebruiken die (nog) niet bestaat. Ik ben alleen in de verleiding om dat telefoonnummer te gaan proberen, is dat een nummer dat ook echt een telefoon bereikt? In dat geval zou ik het nummer vervangen door drie puntjes, zodat het de lezer duidelijk wordt dat er een telefoonnummer in die folder staat.

"op: 065..., of kun je"

Wat me opvalt aan je schrijfstijl is, dat je enorm op de actie gericht bent. Dit gebeurde, die deed dat, die zei dat enzovoorts. Je omschrijft en beschrijft heel weinig, en dat komt wat 'kaal' over, ook al is je verhaal heel sterk. Probeer eens wat meer bijvoeglijke naamwoorden en omschrijvingen te gebruiken om meer te schilderen van wat je voor je ziet gebeuren.

Een paar voorbeelden om je op weg te helpen (je hoeft ze natuurlijk niet letterlijk zo over te nemen, maar ik zou het ongeveer zo doen). Kijk maar naar de verschillen.

>>
Gepost op 21-12-2006 Om 20:53

Door: EsQuizzy
>>
Waarmee tekende Frank rondjes in zijn schrift? Wat voor kleur hebben de rondjes? Hoe oud is Frank? Wat voor haarkleur en -stijl heeft hij? Wat voor iemand is die meneer Smits? Een oude man? Een jongere docent? Een interessante leraar? Een saai figuur? Heeft hij grote oren? Een bril? Is hij kalend of heeft hij lang, afhangend haar? Een baard? Een groen met rood geblokt overhemd? Een Nike jack? Een Levi's 501? Sportschoenen? Is het een zwart of een groen schoolbord? Hoe is de concentratie in de rest van de klas? Kan Smits goed orde houden of juist niet? Zitten Frank en Jordi (omschrijf die twee ook eens?) voorin of juist achterin de klas? Wat voor weer is het? Welke kleur heeft de folder? Hoe kijkt Smits op het moment dat hij Frank de folder geeft? Hoe reageren de medeleerlingen als Frank tegen de stroom in terugloopt naar het bureau van de leraar? Wat staat/ligt er op het bureau? Kleur bureau? Tas van Smits?

>>
Gepost op 21-12-2006 Om 21:02

Door: EsQuizzy
>>
Bij het 'standaardverhaaltje' dat Frank afsteekt over zijn privéleven, is weinig omschrijving juist weer heel goed: Frank is het verhaaltje intussen duidelijk 'zat'.

Okay, dat waren geen 'letterlijk over te nemen voorbeelden', maar 'vragen om je aan het denken en aan het schrijven te zetten'.

Nu een paar voorbeelden.

Frank tekende met zijn zwarte pen grijze rondjes in zijn arme werkschrift. De concentrische cirkels werden steeds groter en vloeiden in een zinloos patroon in elkaar over. Meneer Smits, de saaie wiskundeleraar die altijd hetzelfde slonzige beige pak droeg, stond voor het groene bord en over zijn kleine bril een moeilijk vraagstuk uit te leggen, een geel krijtje in zijn trillende hand. Naast Frank keek de magere Jordi met zijn blonde stekels jaloers naar zijn buurman.

Wat er gebeurt is heel belangrijk in een verhaal, maar de sfeer ook. Als je leert schilderen met woorden zien je lezers het vóór zich gebeuren. Je wilt dat de lezer a.h.w. belééft wat Frank beleeft.

>>
Gepost op 21-12-2006 Om 21:21

Door: EsQuizzy
Waarom Jordi hier jaloers naar Frank kijkt, is me niet direct duidelijk uit je verhaal, trouwens. Dat komt pas later... Jordi lijkt hier jaloers te zijn op het feit dat Frank die rondjes in zijn schrift tekent, maar ik ga er vanuit dat hij dat zelf óók wel zal kunnen?

Er wordt wel eens gezegd dat je met te véél bijvoeglijke naamwoorden de lezer niet de ruimte geeft om zelf een voorstelling te maken, maar dat is onzin: het stukje dat ik hierboven heb 'overgescheven' zie jij heel anders voor je dan ik, en iedereen die het leest zal het met eigen ervaringen en beelden aankleden. Maar je geeft zo je lezer een kapstok om zijn of haar verbeelding 'in te kleuren' met omschrijvingen, kleuren, sferen en zelfs geuren, sfeer, achtergrondgeluiden en gevoelens die dat oproept. Je kunt ook heel goed met woorden een ervaring van jezelf met mensen delen die nog nooit in die situatie of in die bepaalde plek zijn geweest. Lees eens een aantal verhalen hier op de site. Voorbeelden te over.

>>
Gepost op 21-12-2006 Om 21:29

Door: EsQuizzy
>>
Nog even een paar kleine puntjes op de 'i', als ik mag. Je schrijft in je profiel dat je hoopt op veel reacties, dus...

Tussen de plaats en de datum zou ik een komma zetten. Scherpenzeel, 2 juni 2007.

En als je het verhaal niet heel snel wilt laten verouderen, zou ik het jaartal gewoon sompelweg weglaten. Ik herinner me een leuke Ssf-serie uit de jaren tachtig waarin gesuggereerd werd dat in 1987 een totale kernoorlog zou uitbreken. Is nu een beetje achterhaald...

Dan (zoals ik in mijn overgeschreven stukje al deed): ik zou de eerste zin eindigen na het woordje 'schrift', en dan een nieuwe zin beginnen. Frank tekende rondjes in zijn schrift. In principe zet je daar al een stuk sfeer mee neer. Het is goede gewoonte (en het verhoogt de leesbaarheid van een verhaal) als je een direct citaat van een nieuwe spreker op een nieuwe regel begint met een nieuwe alinea. Voor meer info hierover raad ik je het Open Verhaal (en de commentaren op) 'Meer dan eens...' van harte aan.

>>
Gepost op 21-12-2006 Om 21:37

Door: EsQuizzy
>>

Tot meneer Smits hem terugriep. ‘Frank, kun je even wachten?’

Het citaat is hier mogelijk, maar het is ook een beetje overbodig. Als je het weglaat is de mededeling dat Smits Frank terugriep in principe al genoeg.
Als je het laat staan is het beter om ook dit citaat met een nieuwe alinea te beginnen (dan kun je de punt na 'terugriep' gewoon laten staan, wat het 'droge' van de opmerking versterkt), of het citaat bij de zin te voegen door gebruik van de dubbele punt als interpunctie:

Tot meneer Smits hem terugriep: ‘Frank, kun je even wachten?’

Dit is een meer omschrijvende, passieve versie.
See for yourself.

...Smits vroeg dat namelijk wel vaker, omdat Frank heel goed in wiskunde is.

Ik begrijp waarom je hier ineens een tegenwoordige tijd gebruikt, maar het leest onprettig. Het is niet zo dat Frank een echte persoon is, hij is een karakter en hij hoort in jouw verhaal thuis, je beschrijft geen echte persoon.

>>
Gepost op 21-12-2006 Om 21:44

Door: EsQuizzy
>>

Met die tegenwoordige tijd haal je hem uit het verhaal en zet je hem IRL (in real life). Komt niet goed over. Gewoon 'was', dat houdt Frank in het verhaal en het onderbreekt de tijdstroom in je verhaal niet. Als je namelijk consequent wilt zijn in dat gebruik van de tijd, zul je (als je verhaal in 2007 speelt zoals het nu is) in de toekomende tijd moeten schrijven en dat is ontzettend lastig, plus dat het belachelijk overkomt wanneer iemand het in 2008 gaat lezen. Snap je?

Je hebt talent, Tara. Ontwikkel het. Ik vind het geweldig om iemand van jouw leeftijd hier op de site bezig te zien en met zo'n verhaal te zien komen!

Ik hoop, dat je wat met mijn opmerkingen en aanwijzigen en suggesties kunt.

Nu ga ik eerst eens van de vervolgen op je verhaal genieten!

Gepost op 21-12-2006 Om 21:52

Door: prinses
Nou snap ik hoe je dat doet, dat beschrijvende Es!
Hier heb ik ook wat aan.
Gepost op 21-12-2006 Om 22:02

Door: EsQuizzy
@prinses: AYS.

Gepost op 21-12-2006 Om 22:55

Door:
Mhmm, Esquirrel houdt van veel bijvoegelijke naam woorden, dat was me al opgevallen. Maar het kan ook teveel woorden, twee per zin is genoeg, anders wordt het overdreven of belachelijk of storend. Of het haalt de vaart eruit. (Vinnik...)
Waar blijft Tara in dit hele reactie gedoe? Volkomen ondergesneeuwd onder ons relaas? Och arme toch!
Tara leef je nog? Of ben je bezig onze kritiek te verteren?
Gepost op 22-12-2006 Om 21:48
Dank u, ik ben meteen aan het zoeken geslagen. Ik heb de storende fout ontdekt. (zie Esquirrel reactie: Frank IRL)... Ik hoop over enkele uren bekomen te zijn van de reacties.
Gepost op 23-12-2006 Om 18:16

Door: EsQuizzy
Mee eens, Elle. Er zal een balans moeten zijn tussen omschrijving en 'vaart' in het verhaal.

Gepost op 23-12-2006 Om 16:48

Door: prinses
Citaat: Ik hoop over enkele uren bekomen te zijn van de reacties.

Ben je al bijgekomen Tara?

Ik had dat in het begin ook hoor. Voelde me overdonderd. Maar nu weet ik dat Es gewoon verschrikkelijk zijn best doet om te helpen.

Neem je tijd...
Gepost op 23-12-2006 Om 21:50

Door: EsQuizzy
@Elle: toch hoop ik, dat je flexibel omgaat met dat 'maximaal twee bnw per zin'. Regels als schrijfhulp zijn nuttig, maar kunnen ook een belemmering worden die je vrijheid inperkt!

@Tara: een goed glas koud water wil misschien helpen.

@prinses: ...daar is deze site toch voor? Om elkaar te helpen?

Gepost op 24-12-2006 Om 22:37

Door: Anaranë
Hehe, die site bestaat nu dus wel... ;) Wel leuk, ik ga het hele verhaal ff lezen...
Gepost op 31-12-2007 Om 14:22

Dit werk is ingezonden op http://www.blocnoot.nl en blijft te allen tijde eigendom van de feitelijke auteur van het werk (of bloCnoot zolang de auteur niet kan worden teruggevonden). Zonder toestemming van de feitelijke auteur mag dit werk niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen. BloCnoot zal nooit toestemming geven indien de auteur niet teruggevonden kan worden. Mocht er sprake zijn van misbruik van de inhoud van het gepubliceerde werk op welke manier ook zullen er (in samenspraak met de auteur) stappen ondernomen worden.