Verdwaalde geest Door: prinses Commentaar van de schrijver: Net gebeurd. Categorie: Eigen beleving Geschatte leestijd: ca. 2 minuten
Terwijl ik achter mijn computer lekker even zit bij te komen van de drukte vandaag, gaat de telefoon. Ik hoor een oude vrouwenstem aan de telefoon. Aan de hoogte van haar stem kan ik duidelijk haar wanhoop merken. Als ik mijn naam een paar keer genoemd heb, ben ik toch wel benieuwd naar de hare. Maar de vraag is te moeilijk. Ik krijg niet het antwoord wat ik wil. In plaats daarvan vraagt de mevrouw of ik haar alsjeblieft wil helpen. Ze komen haar maar niet halen en ze hebben haar wel een half uur vastgehouden. Ze wil ergens bellen. Ik ben zo behulpzaam en onnozel dat ik nog vraag waar ze staat, omdat ik denk dat ik dan naar haar toe kan lopen. Maar ik had toch moeten beseffen dat ze niet alleen 'in de war' is, bij de opmerking dat ze ergens wil bellen. Ze heeft mij namelijk aan de telefoon! In ieder geval krijg ik op geen enkele vraag antwoord. De vrouw begint te huilen en vertelt wanhopig dat ze haar steunkousen niet aankrijgt. Ik denk dat ze in een verpleeghuis woont en vraag haar of ze een knopje op haar kamer heeft waar ze op kan drukken. Geen reactie. Maar er komt een heel warrig 'verhaal' met als besluit de trieste mededeling dat ze altijd alles voor anderen over gehad heeft en dat niemand haar wil helpen. Ik gooi het over een andere boeg en vraag: "Bent u verdrietig?" Het anwoord is een lange gierende huilkreet. "Kent u Jezus?" vraag ik. "Als u verdrietig bent, kan u het tegen Hem zeggen. Hij wil Hij u troosten." Ik denk niet dat ze het begrijpt en zegen haar. Ik hoor hoe ze wegloopt en verderweg doorgaat met jammeren. Met een zucht leg ik na een tijdje de telefoon neer. "Help haar Heer," zeg ik. "Geef dat er gauw iemand bij haar komt." Een verdwaalde geest. Ik hoop dat ze toch tot rust zal komen. Bij Hem, Jezus. Ooit.
Gepost op 30-11-2006 om 17:02 uur 344 keer gelezen

Alle verhalen van deze schrijver (prinses)

Door: EsQuizzy

Anonieme noodkreet, jah... De Heer wist dat je Hem dat zou vragen, prinses. Ik vermoed dat dat de reden is dat jij haar aan de lijn kreeg.

Gepost op 01-12-2006 Om 17:57

Door: prinses

Het was ook echt verdrietig. En ik heb de telefoon nog een tijdje aan mijn oor gehouden, maar ze kwam niet terug. Waarschijnlijk was ze dat ook alweer vergeten... Maar ik heb ook geleerd dat ik iemand op een bepaald moment moet loslaten. Echt loslaten doe je eigenlijk niet, want ik gaf haar over in Gods handen. En Hij kan veel meer doen dan ik op dat moment! Ik vertrouw Hem dat Hij dat heeft gedaan.

Gepost op 12-12-2006 Om 15:07

Door: EsQuizzy

Wat was het? Efeziërs 3:19-20, geloof ik... '...oneindig veel meer dan wij bidden of beseffen...'

Gepost op 21-12-2006 Om 23:47

Dit werk is ingezonden op http://www.blocnoot.nl en blijft te allen tijde eigendom van de feitelijke auteur van het werk (of bloCnoot zolang de auteur niet kan worden teruggevonden). Zonder toestemming van de feitelijke auteur mag dit werk niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen. BloCnoot zal nooit toestemming geven indien de auteur niet teruggevonden kan worden. Mocht er sprake zijn van misbruik van de inhoud van het gepubliceerde werk op welke manier ook zullen er (in samenspraak met de auteur) stappen ondernomen worden.