 |
| ||||
|
Prinses legde haar hand op de Bijbel waarin ze zojuist gelezen had. "Oké," zei ze. "Ik ben er klaar voor Heer." "Leid me alstublieft tot in elk detail." Ze stond op uit haar geknielde houding en strekte zich uit. Haar knieën deden pijn. Hoelang had ze zo gezeten? Ze keek even vluchtig in de spiegel, maar streek alleen haar haar achter haar oren. Het kon haar nu niet meer schelen dat de anderen sporen van het huilen op haar gezicht zouden zien. "Zegen hen Heer," zei ze nog voordat ze de gang opliep. Het was rustig op de hotelgang. Etenstijd... realiseerde Prinses zich. Een jongen van een jaar of dertien spurtte langs haar heen. Te laat aan tafel... dacht ze met een glimlach. Ook een oudere dame passeerde haar, vriendelijk groetend. Ze stak een klein doosje in de lucht. "Medicijnen vergeten," zei ze met een half verontschuldigend gezicht. Prinses glimlachte. De gang was nu stil en leeg. Ze was bijna bij de trap toen een hard puntig voorwerp tussen haar schouderbladen werd geduwd. Ze voelde de kou van het metaal door haar zomerhemdje heen. Een schok ging door haar lichaam. Iemand greep haar beide handen van achteren en siste in haar oor: "Zo dame, nu ben jij aan de beurt. Zó onbereikbaar ben je óók weer niet." Prinses realiseerde zich direct twee dingen: Dit is een van de handlangers van Sexaginta Milia... en: Mijn mobiel staat nog aan! Stom stom stom, nu ben ik traceerbaar geweest! Ze wist alle ins en outs van het netwerk van SM, ook al was het een tijd geleden. Terwijl ze naar een hoek achter de lift werd geduwd, wist Prinses ook dat haar leven nu nog maar een stofje op een weegschaal was. Jeshua, help!!! bad ze. Kom ik om, dan kom ik om... schoot door haar heen. Hadassa... God doe het dan niet om mij, maar om ook de anderen te beschermen. Ze wist dat die onherroepelijk zouden volgen. En dan... Doe het dan om Uw volk Heer!! schreeuwde haar hart van binnen. |
|||||
|
|
|||||
|
||||||||||||||||||||||||
|
|
|||||||||||||||||||||||
